صلح با ذکری‌ها:
موضوع درگیری مولانا عبدالله با گروه «ذکریه» به علت انحرافات اعتقادی و ایذاء و استهزاء مسلمانان منجر به کشته‌شدن ٧ نفر از آنان از جمله سرکرده‌شان بنام شی‌گلابی شد و باعث اختلاف بین خانوادۀ ذکری‌ها و مولانا عبدالله و طرفدارانش گردید. شکایت ذکری‌ها فراری در کنسولگری ایران در کراچی از مولانا عبدالله، سبب رفت و آمد بازرسان حکومتی و بازجویی از مولانا عبدالله شد. بازرسان از مولانا عبدالله خواستند منکر صدور حکم حمله به ذکری‌ها شوند، اما ایشان نمی‌پذیرفتند و با قاطعیت از موضوع خود دفاع می‌کردند. با این که در مقابل موقعیت ایشان و دلایل پیش آمدن درگیری، نتوانستند کاری از پیش ببرند، اما هنوز این مشکل حل نشده بود. پس از این که مولانا عبدالعزیز از سفر تحصیل برگشتند جهت حل این موضوع با پدرشان مشورت کردند و ایشان راضی شدند تا به نحوی ماجرا پایان یابد. لذا مولانا عبدالعزیز از فرزند شی‌گلابی سرکردۀ ذکری‌ها که دوندگی و شکایت بسیار کرده بود نیز نظرخواهی کردند و او که از اقدامات خود نتیجه‌ای نگرفته بود موافقت کرد، در صورت پرداخت خون‌بها و بهای املاک پدری از شکایت خود صرف نظر کند. مولانا مبلغ چهار هزار تومان را که در آن زمان مبلغ قابل توجهی بود جمع آوری کرده، به او پرداخت نمودند، و بدین صورت با دوراندیشی و تدبیر خود این موضوع را حل و فصل نمودند. لازم به ذکر است گروه ذکریه ادعا دارند پیامبر خاص و کتاب ویژه‌ای بنام برهان داشته و در تعالیم آن‌ها احکامی مثل نماز و روزه و غیره منسوخ شده‌اند. مهم‌ترین عبادت آنان ذکر می‌باشد و تعالیم خاص دیگری هم دارند.