وحدت شیعه و سنی:
در استان سیستان و بلوچستان چه قبل از انقلاب و چه بعد از انقلاب به علت تلاش و فعالیت علمای اهل سنت و اهل تشیع همیشه وحدت و همبستگی بین فریقین وجود داشته و هیچ وقت اختلافی و درگیری بین آن‌ها پیش نیامده است.
مولانا عبدالعزیز و حاج آقای کفعمی الگوهای وحدت استان مثال زده می‌شوند. رفت و آمد و صمیمیت بین علمای هردو مذهب با هم‌دیگر سبب شده بود که بین عموم مردم صفا و صمیمیت ایجاد شود.
مولانا معتقد بودند این دشمنان اسلام‌اند که بخاطر منافع خویش که اختلاف بیانداز و حکومت کن، همواره عامل ایجاد تفرقه و درگیری بین مذاهب بودند و باعث شدند که کتاب‌های متعددی برعلیه یکدیگر نوشته شود. بیشترین تأکید مولانا بر هیأت حاکمه بود که باید وحدت را رعایت کنند و نباید بین شیعه و سنی فرق قایل باشند. مولانا می‌فرمود: این حکومت اسلامی فرصتی هست برای ایجاد وحدت جهانی مسلمین، و نباید تأکید بر مذهب شیعه طوری باشد که سبب بدبینی و ناراحتی اهل سنت شود.