۳- تواضع:
تواضع و فروتنی در مکتب اسلام اهمیت زیادی دارد و عالمان دین و بزرگان اخلاق توجه خاصی به آن دارند. مولانا عبدالعزیز با آن مقام علمی، عرفانی و اجتماعی خویش بسیار متواضع بود. به همۀ مردم احترام قایل بودند، کمترین و فقیرترین اشخاص را مورد اکرام و توجه قرار میدادند.
وقت واردشدن به اتاق پذیرایی و یا مسجد به مردم اجازه نمیدادند از جایشان بلند شوند و یا دستش را ببوسند. با این که در اوقات نماز جماعت حضور داشتند اما به هر طلبه، عالم و ملایی که در مسجد حضور داشت، امر میکردند نماز جماعت را امامت کند و خود پشت سر وی نماز میخواندند. وقتی در حوزه علمیه بودند از اساتید قرائت قرآن میخواستند آیاتی از کلام الله را تلاوت کنند و خود غرق در معنای قرآن میشد و اشکهایشان جاری میشدند. در اوج تواضع چنان عزت نفس داشت که کسی نمیتوانست در مقابلش ادای احترام نکند، بلکه خود به خود وادار به احترام میشد.