مجالس مولانا
از دیرباز رسم بوده که افراد در مجالس بزرگان حضور یافته و در آن جا فیض و معنویت حاصل میکردند و از ارشاد آن بزرگان جان تشنۀشان را سیراب مینمودند.
مجالس مولانا عبدالعزیز/هم یکی از آن مجالس معنوی بود که هرطبقهای از مردم در مجلس ایشان حضور مییافت و هرکسی به فرا خور حال خویش میتوانست از آن نکتهها یاد بگیرد، حکمتها بیاموزد و بهرهای از علم و تقوا ببرد. وقتی که ایشان مسایل دینی و تاریخی را شرح و توضیح میدادند، مردم بسیار تحت تاثیر قرار میگرفتند. مجالس ایشان یک حالت نداشت، طوری نبود که سبب ملال و اندوه کسی شود. گاهی شوخی میکردند و برخی لطایف را تعریف نموده و باعث شادی و خوشحالی حاضرین میشدند. خودشان سعی میکردند کمتر حرف بزنند و بیشتر از دیگران میشنیدند. چهرۀ نورانی، جذابیت، متانت و وقار ایشان باعث آرامش و کسب معنویت بود، هرگز کسی از مجلس ایشان خسته نمیشد.