مُحبان عمر و علی
مـن بـه محبـان علـی و عمـر
توصیه ای داشته ام بی ضرر
دوستی صرف، خیالی است خام
معرفت و فهم، بـُود پـر ثمر
دوستـی صـرف نـدارد بهـــاء
دشمنی صـرف نـدارد ضـرر
آن دو نفر دوست هم بــوده اند
وای ز هـر دشمنـی پـر خطر
وای ز هـر قصه بی اصل و پوچ
مـایـه انـدوه و جنایات و شر
وای ز افسانـه خــالـه زنــی
در خـور نقـالـی کـوی و گذر
وای بــه انـدیشه پیــرزنـی
ای که جوانی، تو حذر کن حذر
وای بر آن مجتهد کم ســواد
وای بـر آن پیـرو نادان و خر
بـی خبر از عاقبت رفتـه گان
هم ز جهان هم ز خودش بی خبر
وحدت و توحید، هدف بایدت
اول هـر کـار، شـرف بـایدت