گريه‌ی پيغمبرص
بسیاری از مردان و زنان گریه می‌کنند! ولی آنچه مهم است اینکه بدانیم چگونه و برای چه کسی و به خاطر چه چیزی گریه کنیم؟! هر چند همه‌ی دنیا برای رسول اللهصمسخر بود، و بهشت در جلو وی قرار داشت، و شایسته‌ی اعلی منازل آن بود، باز گریه می‌کرد. آری رسول اللهصگریه می‌کرد، اما گریه‌ای از نوع گریه‌ی بندگان! او هنگام مناجات با پروردگار در نماز و هنگام شنیدن قرآن بگریه می‌افتاد! و این گریه ناشی از رقت قلب و اصلاح درون وی و معرفت عظمت خداوند و خشیت از وی بود.
مطرف (بن عبدالله الشخیر) از پدرش نقل می‌کند گوید: «أتيتُ رسول اللهصوهو يُصلي ولجوفه أزيزٌ كأزيز المرجل من البكاء»[أبوداود].
«به نزد رسول اللهصآمدم او در حال نماز خواندن بود زوزه و ناله‌ای از گریه از درون وی بیرون می‌آمد همچون زوزه‌ی دیگ بهنگام جوشیدن».
از عبدالله بن مسعودسمنقول است گوید: «رسول اللهصخطاب به من گفت: قرآن بر من بخوان، عرض کردم من آنرا بر تو بخوانم در حالیکه از سوی خدا بر تو فرود آمده است؟ فرمود: «دوست دارم آنرا از زبان غیر خودم بشنوم».
سورۀ نساء را تا آیه‌ی ﴿وَجِئْنَا بِكَ عَلَى هَؤُلَاءِ شَهِيدًا٤١﴾[النساء: ۴۱].
«و تو را نیز بر آنان گواه خواهیم آورد».
بر او تلاوت کردم. عبدالله گوید: «دیدم چشمان رسول الله گریان است» [البخاری].
گذشته از این‌ها در سبب و علت پیری رسول الله بنگر موهای سفید سر، و نزدیک به هجده عدد موی سفید ریش وی را بنگر... و گوش جان به کلام وی بده تا علت آن را از زبان خودش بشنوی. ابوبکرسعرض کرد ای رسول خدا پیر شدی! فرمود: «شَييَبَتْنِی هُودٌ وَالْواقِعَةُ وَالْمُرْسَلاتُ، وَعَمَّ يَتَسَائَلُونَ، وَإِذَا الشَّمْسُ كوِرَّتْ» [الترمذي].
«سوره‌های «هود» و«واقعه» و«المرسلات» و«عم یتسائلون» و«إذا الشمس کورت» مرا پیر کردند».