با همسايگان
خوشا به حال آنکه همسایه رسول اللهصبود، زیرا همسایه نزد رسول اللهصاز منزلت و احترام خاصی برخوردار بود. پیغمبر صگوید: «ما زالَ جِبْرَيل يُوصِينِي بِالْجارِ حَتّى ظَنَنْتُ أنَّهُ سَيُوَرِثُهُ» [متفق عليه].
«رسول خدا همواره مرا نسبت به همسایه توصیه می‌فرمود تا آنجا که گمان بردم او را وارث خواهد گرداند.»
و به ابوذرستوصیه کرد و فرمود: «يا أباذر إذا طبخت مرقة فأكثر ماءها وتعاهد جيرانك» [مسلم]. «ای ابوذر هرگاه آب گوشتى را پختی آب آنرا زیاد کن و سهم همسایه‌ات را از آن بپرداز».
و پیروان را از اذیت همسایه برحذر می‌دارد و می‌گوید: «لا يدخل الجنة من لا يأمن جاره بوائقه» [مسلم]. «هر کس همسایه از شر و بدی او در امان نباشد وارد بهشت نخواهد شد» [مسلم].
خوشا به حال همسایه‌ای که رسول خدا در حق وی گوید: «من كان يؤمن بالله واليوم الآخر، فليحسن إلى جاره»[مسلم].
«هر کس به خدا و رسول او ایمان دارد با همسایه‌ی خود نیکی ورزد».