عدم افراط و تفریط در محبت صحابه و اهل بیت:
اهل سنت و جماعت نه اهل افراط هستند و نه اهل تفریط؛ نه مانند روافض صحابه را دشنام و لعن میکنند و نه مانند نواصب اهل بیت را دشنام میدهند، بلکه هر دوی صحابه و اهل بیت را دوست میدارند و آنرا نشانهی اکمال ایمان میدانند، چرا که دوست داشتن هر مسلمانی واجب است. با این وجود در مورد هیچکدام از آنها غلو نمیکنند.
قال أيوب السختِياني /: «من أحب أبا بكر الصديق فقد أقام الدين، ومن أحب عمر فقد أوضح السَّبيل، ومن أَحب عثمـان فقد استَنَار بنور الدِّين، ومن أَحب علي بن أَبِي طالِب فقد استمسك بالعروة الوثقى، ومن قال الحسنى في أَصحاب محمد جفقد برئ من النفاق» [۱۶].
ایوب سختیانی /فرمودند: «هرکس ابوبکر صدیق را دوست بدارد، براستی که دین را برپا داشته، و هرکس عمر را دوست بدارد، براستی که روشن ترین راه (را یافته است)، و هرکس عثمان را دوست بدارد، براستی که به نور دین منور گشته، و هرکس علی ابن ابیطالب را دوست بدارد، براستی که به دستاویزی محکم و استوار چنگ زده است، و هرکس در باره اصحاب محمد جنیکو بگوید و گمان نیک داشته باشد، براستی که از نفاق بریء است».
[۱۶] روایت لالکائی در «شرح أصول اعتقاد أهل السنة والجماعة» (٧/۱۳۱۶).