مقدمه

حمد و ثنا و ستایش خاص الله ﻷاست. اوتعالی را سپاس می‌گوییم و از او استعانت و استغفار می‌طلبیم، و از بدی‌‌های درون و زشتی‌های نهان به او پناه می‌بریم. هرکه را الله متعال هدایت کند او را گمراه ‌کننده‌ای نیست و هرکه اوتعالی گمراه کند او را هدایت‌گری نیست. و گواهی می‌دهم که معبودی به حق جز الله أنیست، یگانه است و او را شریکی نیست. وگواهی می‌دهم که محمد جبنده و رسول اوست. درود و سلام فراوان بر او و آل و یاران او باد. اما بعد:

نقطه اوج عبادات، دعاست. دعا اسلحه و تکیه گاه انسان است. دعا بر آرنده نیاز بنده به پروردگار است. اما چه بسا که شیطان این اسلحه را بر ضد آدمی بکار می‌برد.

آن هنگام که بنده بجای یا الله مدد، یا علی مدد یا حسین مدد و یا عبدالقادر جیلانی مدد و یا فلان ولی و فلان پیر مدد می‌گوید. و بجای یا الله به فریادم برس، می‌گوید؛ یا فلان ولی و فلان شیخ و پیر ادرکنی، آن زمان است که الله قادر و توانا ندا می‌دهد: (من از همه شریکان بی‌نیازترم هرکسی در عملی برایم شریکی قرار دهد من آن عمل را تماما به شریک خود واگذار می‌کنم. من از همه شرکاء بی‌نیازترم)، اللهﻷچنین دعایی را قبول نمی‌کند و آن دعا را به علی و حسین و عبد القادر جیلانی و فلان ولی و فلان پیر واگذار می‌کند.

بنده باید با ذات اقدس الهی مناجات و عرض و حاجت کند و حوائج خود را با او در میان بگذارد، زیرا اوتعالی نه امیر گذاشته و نه حاجبی و دربانی، و نه وزیری گماشته و نه وکیل و معرفی.

هرکه خواهد گو بیا و هرچه خواهد گو بخواه کبر و ناز و حاجب و دربان درین درگاه نیست. هر کس در هر جا که خواهد می‌تواند با جناب او سخن گوید، اوتعالی به هر دل و هر زبانی آگاه است، نه مترجم می‌خواهد و نه واسطه و رشوه‌ای. و هرگز نفرموده مقربین مرا بخوانید و یا کسی را واسطه و همراه بیاورید، بلکه فرموده، ایمان و تقوی و زاری خود را وسیله دانید و بوسیله این‌ها بجوئید نه آنکه این‌ها را بخوانید، چنانکه در سوره مائده فرموده:

﴿يَٰٓأَيُّهَا ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ ٱتَّقُواْ ٱللَّهَ وَٱبۡتَغُوٓاْ إِلَيۡهِ ٱلۡوَسِيلَةَ﴾[المائدة: ۳۵].

«ای مؤمنان از الله بترسید و بسوی او وسیله بجویید) و نفرموده: «ادعوا الوسیلۀ» وسلیه را بجویید».

شبانه روزی پنج مرتبه از روی جود و کرم بندگانش را به درگاه خود می‌خواند تا باو تقرب جویند و با او تجدید عهد بندگی کنند، عجب پروردگار کارساز بنده نواز دانای راز بی‌نیازی است فشکرا له ثم شکرا له.

دعا هم باید مطابق با قرآن و سنت باشد زیرا یکی از حقوق الله ﻷبر بنده این است که او را بهمان نحوی که خود او و فرستادۀ او دستور داده بخواند، و چنانکه او خواسته او را بندگی کند و از برنامه و قانون او تخلف نکند و به همان اسماء و صفاتی که الله متعال خود را معرفی کرده او را صدا زند، نه اینکه بسلیقه‌ی ناقص خود اکتفا کند و به نام‌ها و اسمائی که لایق ذات او نیست او را بخواند و به بهانه‌ی ارادت به انبیاء و اولیاء بر خلاف قانون الهی عمل نکند.

متأسفانه بسیاری از مردم را می‌بینیم که بعضی از اذکار را ورد خود ساخته و به خواندن آن‌ها صبح و شام مبادرت می‌ورزند! درحالیکه خواندن این اذکار نه از آیات قرآنی بوده و نه هم از احادیث نبوی، و نه هم در کدام حدیث و اثری خواندن آن‌ها ثابت شده است، و حتی در خواندن بعضی از این اذکار مبالغه و گزافه گویی‌های زیادی بعمل آمده است، و بمنظور تشویق و ترغیب خواننده روایات و اسناد بی‌اساس و بی‌محتوای ساخته و بافتۀ عده‌ای از مردم بی‌خرد و نادان در آن‌ها مندرج و ثبت شده است، و از طرف دیگر بعضی از چاپ خانه‌ها که هدف‌شان جز فروش نشرات‌شان چیز دیگری نیست آن را به نشر سپرده‌اند.

رسالۀ حاضر (سپر مؤمن) حاوی آداب دعا، اوقات اجابت دعا و اسباب آن، واینکه چرا دعا قبول نمی‌گردد؟ و چرا مسلمانان بر دشمنان‌شان پیروز نمی‌شوند؟، و دعا‌های که بندۀ مسلمان از آن منع شده، و برخی از احادیث جعلی و ضعیف در بارۀ دعا که بر سر زبان‌ها است، و دعاهای جامع برگرفته از آیات و احادیث می‌باشد. با امید آنکه این کار فقط برای رضا و خشنودی الله متعال و پیروی از سنت پاک پیامبر جباشد.

وصلی الله علی نبیه محمد وعلی آله وصحبه وسلم.