دعای نجات از غم و اندوه:
«اللَّهُمَّ إِنِّيْ عَبْدُكَ، ابْنُ عَبْدِكَ، ابْنُ أَمَتِكَ، نَاصِيَتِيْ بِيَدِكَ، مَاضٍ فِيَّ حُكْمُكَ، عَدْلٌ فِيَّ قَضَاؤُكَ، أَسْأَلُكَ بِكُلِّ اسْمٍ هُوَ لَكَ، سَمَّيْتَ بِهِ نَفْسَكَ، أَوْ أَنْزَلْتَهُ فِيْ كِتَابِكَ، أَوْ عَلَّمْتَهُ أَحَداً مِنْ خَلْقِكَ، أَوِ اسْتَأْثَرْتَ بِهِ فِيْ عِلْمِ الْغَيْبِ عِنْدَكَ، أَنْ تَجْعَلَ الْقُرْآنَ رَبِيْعَ قَلْبِيْ، وَنُوْرَ صَدْرِيْ، وَجَلاَءَ حُزْنِيْ، وَذَهَابَ هَمِّيْ» [۱۶۶].
(ای بار الها! من بندۀ توام و فرزند بندۀ توام و فرزند کنیز توام پیشانی من بدست تو است، حکم تو در من جاری است، فیصلۀ تو در مورد من عدل و انصاف است، تو به هر اسمیکه خود را بآن نام گذاری کردهای و یا آن اسم را در کتاب خویش نازل فرمودهای، و یا آن اسم را بکسی از مخلوق خویش تعلیم دادهای، و یا آن اسم را در نزد خویش در علم غیبی که بآن داری اختیار نمودی، سوال میکنم که قرآن را بهار دلم و نور سینهام و وسیلۀ برای دوری از غم و اندوهام بگردان).
«اللَّهُمَّ إِنِّيْ أَعُوْذُ بِكَ مِنَ الْهَمِّ وَالْحَزَنِ، وَالْعَجْزِ وَالْكَسَلِ، وَالْبُخْلِ وَالْجُبْنِ، وَضَلَعِ الدَّيْنِ وَغَلَبَةِ الرِّجَالِ» [۱۶٧].
(ای بار الها! من بتو پناه میبرم از اندوه و غم، و به تو پناه میبرم از ناتوانی و کسالت، و به تو پناه میبرم از بخل و ممسکی و بزدلی، و بتو پناه میبرم از قرض داری و قهر مردها).
[۱۶۶] مسند امام احمد حدیث شماره(۳٧۱۲). [۱۶٧] صحیح امام بخاری حدیث شماره(۶۳۶۳).