۲- آرزوی مرگ:
عَنْ قَيْسِ بْنِ أَبِى حَازِمٍ قَالَ دَخَلْنَا عَلَى خَبَّابٍ وَقَدِ اكْتَوَى سَبْعَ كَيَّاتٍ فِى بَطْنِهِ فَقَالَ لَوْمَا أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ جنَهَانَا أَنْ نَدْعُوَ بِالْمَوْتِ لَدَعَوْتُ بِهِ [٧۳].
(از قیس بن ابی حازمسروایت است که فرمود: در حالی بر خبابسوارد شدیم که هفت جای شکم خویش را داغ نموده بود و فرمود: اگر رسول الله جما را از آرزو کردن مرگ منع نمیکرد، من مرگ خود را طلب میکردم).
عَنْ أَنَسِ بْنِ مَالِكٍ، رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُ، قَالَ النَّبِيُّ صلى الله عليه وسلم: «لاَ يَتَمَنَّيَنَّ أَحَدُكُمُ الْمَوْتَ مِنْ ضُرٍّ أَصَابَهُ فَإِنْ كَانَ لاَ بُدَّ فَاعِلاً فَلْيَقُلِ اللَّهُمَّ أَحْيِنِي مَا كَانَتِ الْحَيَاةُ خَيْرًا لِي وَتَوَفَّنِي إِذَا كَانَتْ الْوَفَاةُ خَيْرًا لِي» [٧۴].
و از انسسروایت است که پیامبر اکرم جفرمودند: (هیچ کسی نباید به سبب بیماریی مرگ خود را طلب کند، اگر ناچار است تنها بگوید: پروردگارا! تا وقتی زندگی برایم بهتر است مرا زنده نگهدار، و وقتی که مرگ برایم بهتر باشد مرا بمیران).
[٧۳] صحیح امام مسلم حدیث شماره(۶٩٩۳). [٧۴] متفق علیه.