برخی از احادیث ضعیف و جعلی در مورد دعا
۱- (توسلوا بجاهي فان جاهي عند الله عظیم). این حدیث اصل و اساس ندارد.
سخن علما در مورد این حدیث:
أ- شیخ الاسلام ابن تیمیه /:
وی در کتاب (توسل) نگاشته است: بدون شک مقام و منزلت پیامبر اکرم جنزد الله متعال بسیار بزرگ است. اوتعالی موسی ÷را در کتاب خویش چنین وصف نموده (وکان عند الله وجیها)و چنانکه معلوم است پیامبر ما محمد جافضل تر از موسی ÷است و بدون شک وجیه تر از موسی نزد الله سبحان می‌باشد. و این یک مسأله است و مسألۀ توسل به جاه ایشان موضوعی دیگر است زیرا مخلوق می‌تواند شفاعت مخلوقی دیگر را بدون اجازۀ مخلوق نماید. اما هیچ کسی بدون اذن و اجازۀ الله متعال شفاعت کسی را کرده نمی‌تواند [٧۱].
ب- علامه البانی /:
علامه البانی در سلسلۀ احادیث ضعیفه و موضوعه شماره(۲۲) جلد اول در مورد آن فرموده است: این حدیث اصل ندارد.
۲- (الدعاء سلاح المومن و عماد الدین و نور السماوات و الارض)حدیث جعلی.
سخن علما در مورد این حدیث:
أ- هیثمی در کتاب المجمع ۱۰/۱۴٧ در مورد آن فرموده: این حدیث از روایت ابو یعلی است و در سند آن محمد بن الحسن بن ابی یزید وجود دارد که متروک است.
ب- علامه البانی در سلسلۀ احادیث ضعیفه و موضوعه شماره (۱٧٩) در مورد این حدیث چنین فرموده است:
اول اینکه در سند آن بین علی بن الحسین و جد او علی بن ابی طالبسانقطاع وجود دارد چنانکه ذهبی در المیزان نگاشته است.
دوم اینکه مراد از محمد بن الحسن همدانی صدوق معروف نیست، بلکه مراد، محمد بن الحسن بن ابی یزید همدانی کذاب است چنانکه حاکم/فرموده است.
۳- (کان رسول الله جاذا رفع یدیه فی الدعاء لم یحطهما حتی یمسح بهما وجهه)این حدیث ضعیف است.
سخن علما در مورد این حدیث:
أ- امام نووی/در کتاب الاذکار صفحه ۳۵۵ فرموده: سند این حدیث ضعیف است.
ب- علامه البانی/در مشکاة المصابیح۲/۶٩۶ فرموده: در مورد مسح نمودن صورت بعد از دعا حدیث صحیحی وجود ندارد طوریکه در کتاب ارواء الغلیل شماره ۴۲۶- ۴۲٧ در مورد آن تحقیق نموده‌ام.
۴- (الدعاء مخ العباده).
علامه البانی/در مشکاة فرموده است: در سند آن ابن لهیعه وجود دارد که در حفظ احادیث کٌند و ضعیف بود.
۵- (حسبی من سوالی علمه بحالی)این حدیث اصل ندارد.
سخن علما در مورد این حدیث:
أ- بغوی در تفسیر سورۀ الانبیاء به ضعیف بودن این حدیث اشاره نموده است.
ب- ابن عراق در کتاب (تنزیه الشریعه المرفوعه عن الاخبار الشنیعه الموضوعه) سخن شیخ الاسلام ابن تیمیه مبنی بر جعلی بودن این حدیث را نقل نموده است.
ج- علامه البانی این حدیث را در سلسلۀ احادیث ضعیفه و موضوعه با شمارۀ (۲۱) درج نموده است.
[٧۱] نگا: قاعده جلیله فی التوسل و الوسیله ص ۱۳۲-۱۵۰.