۶- دشنام دادن تب:
عن جَابِرُ بْنُ عَبْدِ اللَّهِ أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ جدَخَلَ عَلَى أُمِّ السَّائِبِ أَوْ أُمِّ الْمُسَيَّبِ فَقَالَ «مَا لَكِ يَا أُمَّ السَّائِبِ أَوْ يَا أُمَّ الْمُسَيَّبِ تُزَفْزِفِينَ». قَالَتِ الْحُمَّى لاَ بَارَكَ اللَّهُ فِيهَا. فَقَالَ «لاَ تَسُبِّى الْحُمَّى فَإِنَّهَا تُذْهِبُ خَطَايَا بَنِى آدَمَ كَمَا يُذْهِبُ الْكِيرُ خَبَثَ الْحَدِيدِ» [٧٩].
(از جابر بن عبد اللهبروایت است که رسول اکرم جبر ام سائب یا (ام مسیب) وارد شده و فرمودند: ای ام سائب یا (ام مسیب) تو را چه شده؟ چرا میلرزی؟ گفت: تب دارم که الله برکتش ندهد. آنحضرت جفرمودند: تب را دشنام مده که تب گناهان فرزندان آدم را از بین میبرد همانطور که کورۀ آهنگر چرک و زنگ آهن را از بین میبرد).
[٧٩] صحیح امام مسلم حدیث شماره(۶٧۳۵).