قبل از حلول ماه رمضان

قبل از ماه رمضان، ماه شعبان قرار دارد که در آن، اعمال بندگان به سوی آسمان بالا می‌‌رود، و به عنوان آمادگی شخص برای استقبال از ماه رمضان، زیاد روزه گرفتن مقرر شده است، آن‌گونه که در حدیث صحیح، پیامبر جفرموده‌اند:

«شعبان بين رجب ورمضان، يغفل الناس عنه، تُرفع فيه أعمال العباد، فأحب أن لا يُرفع عملي إلا وأنا صائم» [۵].

«شعبان بین رجب و رمضان (بعد از رجب و قبل از رمضان) است، مردم از آن در غفلت‌اند و آن را به فراموشی سپرده‌اند، در آن اعمال بندگان بالا برده می‌‌شود پس دوست دارم‌که عملم تنها در حالی‌که روزه هستم بالا برده شود».

و در صحیحین از أم المؤمنین عائشهلروایت است که فرمود:

«ما رأيت رسول الله جفي شهرٍ أكثر صياماً منه في شعبان».

«در هیچ ماهی پیامبر جرا ندیدم‌که بیشتر از ماه شعبان روزه باشد».

اما پیوند و وصل کردن شعبان به رمضان جایز نیست بنا به فرمودۀ پیامبر ج:

«لا تقدموا رمضان بصوم يومٍ ولا يومين إلا رجلاً يصوم صوماً فليصمه».

«روزی یا دو روز قبل از رمضان روزه نگیرید و با روزه گرفتن به قصد احتیاط به استقبال رمضان نروید (به جز شخصی‌که عادتاً در آن روزها روزه بوده باشد)».

مثلا دوشنبه یا پنجشنبه یا طبق عادت پنجشنبه و جمعه روزه بوده باشد و رمضان در شنبه باشد که برای او اشکالی ندارد و می‌‌تواند روزه بگیرد.

و همچنین فرمودۀ پیامبر ج: «من صام یوم الذي یشك فیه فقد عصی أبا القاسم» [۶].

«کسی‌که یوم الشک (روزی‌که معلوم نیست شعبان است یا رمضان) روزه باشد از فرمان رسول خدا سرپیچی کرده است».

***

[۵] أخرجه النسائی وغیره، السلسلة الصحيحة: ۱۸۹۸. [۶] صحیح سنن الترمذی:۵۵۳.