کسی‌که عمدی و بدون عذر در ماه رمضان روزه نباشد

هر کس در ماه رمضان، عمدی و بدون عذر شرعی معتبر، روزه نباشد مرتکب گناه کبیرۀ بزرگی شده است که مستحق عذاب شدیدی در روز قیامت است، چنان‌که در حدیث آمده که أبو أمامة باهلیسگفته: «از پیامبرص شنیدم‌که فرمود: در حالی‌که خوابیده بودم دو نفر نزد من آمدند و دو بازوی مرا گرفته و مرا به پای کوهی صعب العبور بردند و گفتند: بالا برو، گفتم: توان بالا رفتن از این کوه را ندارم. گفتند: آن را برایت سهل و آسان می‌‌کنیم، از کوه بالا رفتم تا به بالای آن رسیدم، ناگهان سر و صداهای بلندی شنیدم، گفتم: این سر و صداها چیست؟ گفتند: این عوعو و زوزۀ جهنمیان است، سپس مرا بردند، ناگهان به گروهی رسیدم‌که از پاهای‌شان آویزان شده‌اند، لب‌های‌شان گشاده شده است و از آن خون می‌‌ریزد گفتم: اینان چه کسانی هستند؟ گفتند: کسانی‌که قبـل از زمـان افطـار، افطـار می‌-کنند!!».

این عذاب شدید برای کسانی است که قبل از وقت افطار، افطار می‌‌کنند، پس حال کسانی‌که در روزۀ رمضان عمداً افطار می‌‌کنند، یا اصلاً روزه نمی‌گیرند چگونه خواهد بود؟!!

حال اگر گفته شود: آیا برای کسی‌که عمداً در رمضان روزه نگیرد، قضاء یا کفاره وجود دارد؟

در جواب می‌‌گویم: بعضی از اهل علم کفارۀ روزه خوار متعمد را بر کفارۀ کسی‌که با همسرش در روز رمضان جماع ‌کند، قیاس کرده‌اند، و این اشتباه است، زیرا علت افطار در این دو حالت باهم متفاوت است، و همچنین نصی مبنی بر الزام روزه خوار متعمد به کفاره یا قضاء وجود ندارد. و قول راجح این است که بر کسی‌که عمداً روزه نگیرد، نه کفاره واجب است و نه قضاء، و اگر تمامی روزگار را روزه بگیرد، برابر یک روزۀ رمضان نیست، بلکه بر او واجب است که توبه نصوح کند و همچنین مستحب است که زیاد روزۀ سنت بگیرد و همچنین در راه‌های خیر، فراوان صدقه دهد. والله أعلم.

***