حکم ذبایح اهل بدعت و اهل کتاب

سنت در اصطلاح

سنت در اصطلاح محدثین همان اثر و روش -قولی، فعلی و تقریری- پیامبر جو صفات و خصوصیات اخلاقی و رفتاریش قبل و بعد از بعثت است.

سنت در اصطلاح اصولی‌‌ها، شامل هر چیزی است که از پیامبر جنقل شده و نص بر آن در قرآن وجود ندارد، بلکه نصش از طرف پیامبر جاست و آن بیان و شرحی بر قرآن است.

شاطبی می‌‌گوید: لفظ سنت در مقابل بدعت اطلاق می‌‌شود، به کسی که بر شیوه و روش پیامبر جعمل کند، گفته می‌‌شود، او بر سنت است و اگر کسی بر خلاف روش و شیوۀ پیامبر جعمل کند، گفته می‌‌شود او بر بدعت است.

کرجی می‌‌گوید: بدان که سنت، طریق و سیره‌‌ی رسول الله جو دست گرفتن به سیره‌‌ی عملی اوست که شامل سه قسم-اقوال، افعال و عقاید- می‌‌شود.

ابن رجب حنبلی می‌‌گوید: سنت، راه پیموده شده است که شامل تمامی آنچه که پیامبر جعمل کرده، گفته و نشان داده است، می‌‌شود.