حکم ذبایح اهل بدعت و اهل کتاب

ج: دلایل حدیثی و روایتی

تحریم ذبیحه‌‌ی مرتد: پیامبر جمی‌‌فرماید: «مَنْ بَدَّلَ دِینَهُ فَاقْتُلُوهُ»:«هرکس دینش را تغییر دهد او را بکشید».

تحریم ذبیحه‌‌ی مجوس: پیامبر جمی‌‌فرماید: «سُنُّوا بِهِمْ سُنَّةَ أَهْلِ غیر ناكحی نسائهم ولا آكلی ذبائحهم»:«مثل اهل کتاب با آن‌‌ها رفتار کنید، با این تفاوت که نکاح زنان‌‌شان و خوردن ذبائح‌‌شان حرام است». و این حدیث با وجود این‌‌که مرسل است، عامه‌‌ی اهل علم به آن دست گرفته و آن را حجت قرار داده‌‌اند و بر احتجاج به آن اتفاق نظر داشته‌‌اند.

امام الحرمین جوینی می‌‌گوید: باید به شخص ذابح توجه کرد، اگر مرتد، بت پرست یا مجوس باشد ذبیحه‌‌اش حلال نیست؛ چون خداوند فقط طعام اهل کتاب را برای ما حلال داشته و آن‌‌ها اهل کتاب نیستند.

امام شافعی می‌‌فرماید: هرکس به شرکش فرا می‌‌خواند بهتر است که ذبیحه‌‌اش را نخورد.

امام شافعی می‌‌فرماید: اکثر علماء،ذبائح نصارای بنی تغلب را بدلیل اینکه بعد از اسلام به نصرانیت داخل شده‌‌اند، حلال نمی‌‌دانند؛ چون آن‌‌ها را در زمره‌‌ی مجوسیان و مرتدان قرار می‌‌دهند.

برای این‌‌که بیشتر به بحث ذبیحه‌‌ی دست مبتدعان بپردازیم این قسمت را خلاصه می‌‌کنیم و به صورت فهرست وار اسم عده‌‌ای از علما را که به حرام بودن ذبیحه‌‌ی دست مرتد و مجوس معتقد بوده‌‌اند، می‌‌آوریم: امام کاسانی۸۰، برهان‌‌الدین مرغنیانی۸۱، ابن رشد۸۲، ابن قدامه مقدسی۸۳، امام نووی۸۴، فخرالدین زیلعی۸۵، شیخ الاسلام ابن تیمیه۸۶، شیخ الاسلام محمد بن عبدالوهاب۸۷، و عده‌‌ی زیادی از علمای متأخر بر این عقیده بوده‌‌اند.