آنچه در هنگام و سوسه لازم است گفته شود
باید بگوید: «أعوذُ باللهِ، آمنتُ باللهِ ورسُلِهِ».
«به خدا پناه می‌برم به خدا و رسولش ایمان می‌آورم».
رسول الله ج فرمودند: «... فَإِذَا بَلَغَهُ فَلْيَسْتَعِذْ بِاللَّهِ وَلْيَنْتَهِ».
«... اگر گرفتار وسوسه شد، به خدا پناه ببرد تا از وسوسه رها شود».
و فرمودند: «... فَمَنْ وَجَدَ مِنْ ذَلِكَ شَيْئًا، فَلْيَقُلْ:آمَنْتُ بِاللَّهِ وَرُسُلِهِ» [۵۱].
«... هر کس کمی به وسوسه دچار شد، بگوید: به خدا و رسولش ایمان آوردم».
[۵۱] بخارى، بدء الخلق، باب: صفة إبلیس وجنوده، حدیث(۳۲۷۶) از أبى‌هریرهس و مسلم، الإيمان، باب: بیان الوسوسة في الإيمان، حدیث(۱۳۴) همچنین از او. و آنچه در متن آورده شد از مجموع دو روایت است، اول بخارى و سپس مسلم.