آنچه باید هنگام بالا رفتن از کوه صفا یا مروه و مشاهده‌ی کعبه‌ی شریف بگوید
سه بار می‌گوید: «لاإلهَ إلاَّ اللهُ، اللهُ أكبرُ». سپس می‌گوید: «لا إِلَهَ إِلاَّ اللَّهُ وَحْدَهُ لا شَرِيكَ لَهُ، لَهُ الْمُلْكُ، وَلَهُ الْحَمْدُ، وَهُوَ عَلَي كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ، لا إِلَهَ إِلاَّ اللَّهُ وَحْدَهُ، أَنْجَزَ وَعْدَهُ، وَنَصَرَ عَبْدَهُ، وَهَزَمَ الأحْزَابَ وَحْدَهُ. ثم يدعو بما أَحبَّ» [۲۱۲].
«معبودی مگر خدا نیست، یگانه است، شریکی ندارد، هستی از آن اوست و ستایش از آن او. و او بر هر چیز تواناست. معبودی به حق مگر خدای یکتا نیست، به وعده‌اش وفا نمود و بنده‌اش را نصرت داد و او به تنهایی احزاب (مشرکان، یهود و… ) را در هم شکست. سپس به آنچه خواست دعا می‌کند».
[۲۱۲] قسمتى ازحدیث، استخراج مسلم، الحج، باب: حَجّة النبيّ ج، حدیث(۱۲۱۸) از جابر بن عبداللهب.