٢- بلوچستان
بلوچستان سرزمین بزرگی است که از مکران در کنار دریای عمان شروع و تا بندر کراچی در پاکستان امتداد دارد و از شمال نیز تا منطقه‌ی سیستان و جنوب خراسان در ایران و منطقه‌ی زابل و پشتوها در پاکستان و افغانستان ادامه دارد. با روی کار آمدن دولت صفوی و قزلباش در ایران، بخش بزرگی از بلوچستان همه‌ی روابط خود را با دولت قزلباشان قطع کرد، و بخش بزرگی از بلوچستان (کویته، کلات، خضدار، تربت، گوادر) به قلمرو تیموریان فارسی زبانِ هندوستان پیوستند و تیموریان را بر صفویان ترجیح دادند، و توانستند، از حیطه‌ی ستم‌های قزلباشان در امان بمانند. این سرزمینِ کاملاً ایرانی که همه‌ی مردمش ایرانی‌اند و به زبان بلوچی حرف می‌زنند، برای همیشه و تا امروز از ایران جدا ماند، و پس از تشکیل دولت پاکستان، به صورت یک ایالتِ نیمه خود مختار این کشور درآمد و بلوچستان پاکستان نامیده شد. اما مناطقی که جزو ایران ماند و امروزه به بلوچستان معروف است مردم توانستند با پرداخت باج و رشوه، مذهب خود را حفظ کنند، و شاید بخاطر فاصله داشتن این منطقه از مرکز ایران و مشغول بودن صفوی به جنگ با ازبکان در خراسان و عثمانی‌ها در کردستان خود صفوی‌ها به گرفتن باج و رشوه بسنده کرده بودند و هدف اصلی قزلباش و صفوی‌ها نیز همین بود دستیابی به مال و ثروت، که به تدریج بسیاری از مناطق، این هدف را کشف کرده و به آن‌ها پیشنهاد تقدیم اموال می‌دادند تا قزلباش از حمله منصرف شوند. بلوچ‌ها در حمله‌ی محمود افغان به ایران و تصرف اصفهان در صف محمود افغان بودند و کمک فراوانی به او کردند، بدین ترتیب بلوچستان توانست بر مذهب اهل سنّت باقی بماند هر چند که جنگ‌هایی نیز رخ می‌داد که تأثیر کامل بر تغییر مذهب و یا سیطره صفوی‌ها برای غارت اموال مردم نداشت.