٤- جنوب ایران
اهل سنّت جنوب ایران در استان هرمزگان و جنوب استان فارس و شرق استان بوشهر زندگی میکنند، وقتی شاه اسماعیل و قزلباشانش در شیراز مشغول انهدام و غارتگری و تجاوزهای جنسی بودند، گروهی از قزلباشان به کرمان، گروهی به لارستان، گروهی به بصره، و گروهی به هرمز (بندر عباس) اعزام شدند، و از حکام این شهرها خواسته شد که به اطاعت شاه اسماعیل درآیند. کرمان پایداری نشان داد، و به قوه قهریه فتح شده و ویران گردید، لار و هرمز که چندان نیرویی برای مقابله با قزلباشان نداشتند تسلیم شدند، پس از آن شاه اسماعیل شیراز و کل فارس را به الیاس بیک ذوالقدر و منطقهی کرمان را به حسین بیک لله شاملو بخشید. چونکه هرمز در آن زمان جزو لارستان، و حاکم هرمز تابع حاکم لار بود، به نظر میرسد که حاکم قزلباش لار با دریافت رشوه کلانی دست از شکنجه مردم و کشتار برداشت. مردم به تدریج به این نکته پی برده بودند که مال و اموال قزلباش را راضی نگه میدارد و مردم توانستند بر مذهب خود باقی بمانند علاوه بر این بسیاری از شهرهای ساحلی بخصوص جزیرهها از سلطهی صفویها بیرون آمده و توسط پرتغالیها اداره میشد. پرتغالیها، بسیاری از سواحل آفریقا را گرفته و به خلیج فارس رسیده بودند؛ این امر باعث شده بود که صفویان نتوانند بر مردم سلطهای پیدا کنند و دین مردم حفظ شد، مناطق فراتر از ساحل یا منطقه جهانگیریه شامل لار و گراش و بستک و اوز خنج و بندرکنگ و تا بندرلنگه در کنار ساحل، توسط حاکم سنّی بنی عباسی با مرکزیت بستک، اداره میشد که به خان معروف بودند و جزیرهها و دیگر مناطق ساحلی نیز توسط قبائل عربی محلی اداره میشد. تنها چند شهر از جمله لار و گراش و لامرد شیعه شده بودند، آن هم به هدف به دست گرفتن قدرت در منطقه که نصیرخان لاری برای جذب حمایت حکومت مرکزی ایران و گرفتن قدرت از دست خوانین بستک، اعلام میکند که شیعه شده و مردم لار را مجبور به شیعه شدن میکند و شهرهای گراش و حتی خنج نیز شیعه میشوند؛ اما شهر خنج دوباره به مذهب اهل سنّت باز میگردد. بین حاکمان بستک و نصیرخان لاری به مدت بیست سال جنگ و درگیری رخ میدهد و سرانجام حاکم بستک موفق میشود نظر دولت مرکزی ایران را جذب نماید و خود را والی کل منطقه جنوب معرفی کند، آنها برای قدرت یافتن اهل سنّت در این مناطق از قبائل عربی که در حال نبرد با انگلیسیها در جزیره العرب بودند میخواهند که به ایران بیایند و بدین ترتیب بسیاری از عربهای غیر ساکن در این منطقه نیز به جنوب ایران مهاجرت میکنند، مهمترین آنها خانواده قاسمیها بودند که امروز بر بخش بزرگی از کشور امارات حکومت میکنند. بسیاری از علمای عراق و حجاز نیز به درخواست آنها به جنوب ایران میآیند تا ارتباط با جهان اسلامی و سنّی از بین نرود.