اسماء خداوند و صفات وی توفيقی هستند:
اسماء خداوند در معنا محکم (آیات مشخص و ظاهری) و معلوم بوده و در حقیقت متشابه (آیاتی که جز خداوند کسی معنای دقیق آنرا نمی‌داند) هستند، چون حقیقت آنها جز خداوند کس دیگری نمی‌داند. اسماء و صفات خداوند توقیفی هستند، یعنی نمی‌توان آنها را نفی یا اثبات نمود جزء با توسل به کتاب و سنت، و عقل از اظهار نظر در آنان ناتوان است.