استواء خداوند بر عرش
بمعنی استقرار خداوند در عرش و جایگاه والا یش است. «رحمن بر فراز عرش قرار گرفت». [طه: ۵]. و ذکر آن در هفت موضوع از قرآن آمده است و در هفت پاسخ به کسانیکه استوا را به استیلا و تملک تفسیر کرده‌اند، این دلائل را می‌آوریم:
۱- این نوع تفسیر برخلاف نص ظاهر است.
۲- این نوع تفسیر برخلاف تفسیر سلف می‌باشد.
۳- در صورت اثبات آن مترتب می‌گردد. عرش در شرع چیزی است که خداوند بر آن قرار دارد. و بزرگ‌ترین مخلوقی است که ما آنرا می‌شناسیم. چنانچه رسول خداجدر مورد آن فرمودند: «هفت آسمان و هفت زمین در مقایسه باکرسی مانند حلقه‌ایست که در فلات وسیعی از زمین افتاده باشد، و نسبت بزرگی عرش به کرسی، همانند نسبت بزرگی آن فلات است به کرسی به آن حلقه».