فرقه ۱۷- تناسخيه:
تناسخیه گویند چون مرگ آدمی فرا رسد و روح از تنش بیرون آید، روح او در تنی دیگر تجلی می‌یابد که متناسب با زندگی اوست. اگر نیکو کار باشد، روح او در تنی خشرو و در صورتی با حسن کمال می‌رود و اگر عاصی باشد روحش در چهره‌ای زشت و مکروه تجلی یابد و بدین ترتیب است که اعمال انسان در زندگی آینده او را در این دنیا رقم می‌زنند «هیچ جنبنده‌ای در زمین و هیچ پرنده‌ای که با دو بال خود پرواز می‌کند وجود ندارد مگر اینکه گروههایی مثل شمایند». [الأنعام: ۳۸]. اهل سنت و جماعت گویند اولاً که در این دنیا کسی دقیقاً از راز پس از مرگ آگاهی ندارد چنانچه خداوند می‌فرماید: «روزی تحقیق میابد که رازهای نهان و پنهان و کارهای پنهانی آشکار و آزموده می‌گردد و بدین هنگام برای انسان نه نیرویی است و نه یار و یاوری». [الطارق: ۹-۱۰]. و این روز در روز قیامت است که انسان از اسرار تمامی نهانها آگاه می‌شود. ثانیاً اگر این عقده درست بود، هر کس یادش می‌آمد در گذشته که بود و در گذشته چکار کرده است و انسان بعد از هر زندگی و مرگ باز هم فرصت عمل داشت. درحالیکه در عالم واقع چنین نیست.