سوره اخلاص:
«بگو او خدا یگانه است. خدایی که بی‌نیاز است. هـرگز نزائیده و زائیده نشده است. و هیچکس مثل و همتای او نیست». [الإخلاص: ۱-۴]. دلیل اینکه آیه را اخلاص می‌خوانند، اینست که خداوند آنرا به خود اختصاص داده و آن را خالص گردانیده و در آن، جزء در مورد خود و اسماء و صفاتش چیز دیگری بیان ننموده است. و خواننده و قاری را از هر نوع شرک خلاص می‌کند. و سبب نزول این سوره این بود که مشرکین از پیامبرجخواستند تا نسب پروردگارش را بگوید و عنوان کند که از چه ساخته شده است، و خداوند این سوره را در جواب آنها نازل نمود. این سوره یک سوم مفاهیم قرآن را در بر می‌گیرد. زیرا قرآن از سه بخش تشکیل شده است:
۱- خبرهایی در مورد خداوند.
۲- خبرهایی در مورد مخلوقات.
۳- احکام.
که این سوره بخش اول را شامل می‌شود. اسماء خداوند در این سوره عبارتند از:
۱- الله، که همان معبود است و تعظیم و ستایش مخصوص اوست.
۲- الصمد، که بدین معناست خداوند در صفاتش کامل بوده و مخلوقاتش نیازمند او هستند.
و صفات خداوند در این سوره عبارتند از:
۱- حی، دارای حیات کامل است و از عدم پیشی گرفته و زوال ندارد.
۲- قیوم، قائم به نفس و قائم بر دیگران است و به دیگران احتیاجی ندارد.
۳- العلی، یعنی ذاتش والا و عالی بوده و بالاتر از همه چیز است. دارای کمال است و هیچ عیب و نقصی ندارد.
۴- عظیم، دارای عظمت است که همان جلال و بزرگی است.
۵- الله.