مناظرات ویژه اهل سنت

العين (چشم):

چشمان خداوند از صفات ذاتی و ثابت او بوده و بصورتی هستند که لایق خداوند می‌باشند. «تا در مقابل چشم ما پرورش و تربیت یابی». [طه: ۳۹] «در مقابل چشمان ما جریان داشت». [القیامة: ۱۴]. نمی‌توان چشم‌ها را به رؤیت تعبیر کرد، زیرا این امر بر خلاف ظاهر آیه بوده و دلیلی ندارد. جهات وارده در مورد یدین «دو دست» و عینین «دو چشم» این صفات به سه ترتیب وارد شده است: افراد یعنی یگانگی، «تثنیه» یعنی دوگانگی و «جمع». «بزرگوار خدایی است که ملک در دست اوست». [الملک: ۱]. «تا در مقابل چشم ما پرورش یابی». [طه: ۳۹]. «در مقابل چشمان ما جریان است». [القمر: ۱۴]. «آیا نمی‌بینید که ما از عمل دستانمان چهار پایانی برای آنها خلق کردیم». [یس: ۷۱].

فعل مفرد بر این «ید» و «عین» خداوند حالت صفت عام را دارد، که مقام صفات وارده بر چشم و دست او را وارده می‌گردد، مثل دست خدا «ید الله» و «چشم خدا» عین الله. منظور از فعل جمع نیز تعظیم و احترام بوده است. فعل مثنی نیز قبلاً مشخص شد. پس بین این سه فعل یعنی مفرد و مثتی و جمع هیچگونه منافاتی وجود ندارد.