فرقه ۲۷- بكريه:
بکریه گویند چون ایمان از علم آید، پس هر کس در طلب علم رفت و زندگی را بدین راه کنار نهاد. پس به درجهای از علم قائل گردد که تکلیف و تعهدی بر او نباشد و از طاعت و عبادت معاف است. و تا آن اندازه که احتیاج داشته باشد در مال و دارایی مردم شریک است. و هرکس او را از این کار منصرف کند ظالم است. زیرا علماء وارثان نبوت هستند و اگر اینها عمر خود را صرف علم نمیکردند دنیا پر از کفر و جهل میشد. پس چون علماء اقامت دین محمدی میکنند، کفاف ایشان بر امت واجب است. اهل سنت و جماعت گویند، گویند علمی نیک است که سبب طاعت و عبادت بیشتر شود، نه علمی که انسان را از طاعت و عبادت دور کند. زیرا خداوند میفرماید: «تنها دانشمندان و علماء شایسته از خدا میترسند». [فاطر: ۲۸]. زیرا عالم بدلیل علمش خدارا بیشتر میشناسد و خشوع او بهتر خواهد بود. ولی جهل مانع از شناخت صحیح خدا خواهد شد. پس طاعت بیشتر در علم و آگاهی است. و مال هر کس به خود او تعلق دارد و تصرف در مال کسی بدون اجازه او حرام است.