مناظرات ویژه اهل سنت

رضا، غضب، کراهت، مقت و اسف

رضا بدین معنی است که خداوند بدلیل رضایتی که از یک شخص دارد به او محبت و نیکی ارزانی می‌کند. «خداوند از آنها راضی گشت و آنها نیز از خداوند راضی گشتند». [المائدة: ۱۱۹]. غضب صفتی است که خداوند بموجب آن به شخصی غضب ورزیده و از او انتقام می‌گیرد. «خداوند او را غضب ورزید و او را لعنت کرد». [النساء: ۹۳]. کراهت صفتی است که خداوند با آن مکروه و زشتی را از خود دور نموده و با آن دشمنی می‌ورزد. «و لیکن خداوند از برانگیختن آنها کراهت داشت». [التوبة: ۴۶]. مقت به معنای بعض بسیار شدید است. «اینکه چیزی را بگویید که به آن عمل نمی‌کنید خداوند را بسیار خشمگین می‌کند». [الصف: ۳]. اسف بمعنای خشمگین و غضبناک است. «پس هنگامیکه ما را خشمگین کردند از آنان انتقام گرفتیم». [الزخرف: ۵۵].