سرقت:

خداوند متعال می‌فرماید: ﴿وَٱلسَّارِقُ وَٱلسَّارِقَةُ فَٱقۡطَعُوٓاْ أَيۡدِيَهُمَا جَزَآءَۢ بِمَا كَسَبَا نَكَٰلٗا مِّنَ ٱللَّهِۗ وَٱللَّهُ عَزِيزٌ حَكِيمٞ ٣٨﴾[المائدة: ۳۲].

«و دستان مرد و زن دزد را به کیفر عملی که مرتکب شده‌اند، به عنوان عبرتی از جانب خدا ببرید، و خداوند پیروزمندِ فرزانه است».

سرقت از حجاج بیت الله الحرام بدترین نوع سرقت است، سارقانی که در آن مکان مقدس مرتکب سرقت می‌شوند به حدود شعایر الهی هیچ اهمیتی قایل نیستند، پیامبر جدر داستان صلاة الکسوف فرمودند: «هنگامی که من اندکی به عقب برگشتم آتش جهنم را جلوی رویم آوردند و از ترس این که مبادا شعله‌هایش به من برسد اندکی به عقب برگشتم، در آن لحظه شخصی را که با عصا سرقت می‌کرد در آتش دیدم که روده‌هایش بیرون آمده بود، آن شخص با عصای خود که یک طرفش قلاب ‌مانند بود، وسایل حجاج را می‌دزدید، اگر حاجی متوجه می‌شد، می‌گفت که این چیز به عصای من گیر کرده است و اگر متوجه نمی‌شد آن چیز را با خود می‌برد».

سرقت از اموال عمومی و ثروت ملی از بدترین سرقت‌هاست، و برخی از کسانی که مرتکب این کار زشت می‌گردنند، می‌گویند: دیگران می‌دزدند ما هم می‌دزدیم، و غافل از این‌اند که از تمامی مسلمانان سرقت می‌کنند، زیرا که اموال عمومی از آن همه مسلمانان است، و این که دیگران دزدی می‌کنند دلیل و حجتی برای دزدی کردن نیست، برخی دیگر اموال غیر مسلمانان را به دلیل این که آن‌ها کافر هستند، می‌دزدند و این جایز نیست و آن کافرانی که سلب اموال‌شان جایز است کسانی هستند که با مسلمانان می‌جنگند نه تمامی شرکت‌ها و افراد کافر. برخی دیگر به بهانۀ مهمانی به خانه‌های مردم می‌روند و دزدی می‌کنند و برخی دیگر از کیف‌های میهمانان دزدی می‌کنند و برخی به فروشگاه‌ها می‌روند و چیزهایی را در جیب و لباس خویش پنهان می‌کند و برخی از مردم به سرقت‌بردن اشیای کم ‌ارزش و ناچیز را امری ساده و سبک می‌پندارند، در صورتی که پیامبر جفرموده‌اند: «خداوند نفرین کند سارقی را که با دزدین تخم مرغ و یا ریسمانی (بی‌ارزش) دستش قطع می‌گردد» [۷۵].

بر هرکسی که چیزی را سرقت نموده لازم است که توبه کند، و سپس آن چیز را به هر نحوی که ممکن باشد به صاحبش بازگرداند، آشکارا و یا پنهانی یا خودش اقدام کند، و یا این که با واسطه‌ای آن چیز را برگرداند، و اگر با وجود تلاش فراوان صاحب اصلی آن چیز و یا ورثه‌اش را نیافت آن را در راه خدا صدقه کند و ثواب آن برای صاحبش نیت کند.

[۷۵] فتح الباری: ۱۲/ ۸۱.