ششم: گناه و کفارۀ آن
مسیحی‌ها معتقد هستند که حضرت عیسی÷به این خاطر به صلیب کشیده شد – البته به گمان آنان – تا کفاره‌ی گناه حضرت آدم÷باشد که خداوند او را در بهشت از خوردن آن درخت منع کرد ولی او از آن خورد، آن بهشتی که بشریت وارث آن بود! آنها گمان می‌برند که مسیح÷یا یسوع نجات دهنده و جان فدا است.
عقیده‌ی فدا (آزاد کردن، رها نمودن) نزد مسیحی‌ها به سه دسته تقسیم می‌شود:
۱- گناه اصلی
۲- ایمان و اعتقاد به اینکه عدالت خدا ایجاب می‌کند که قصاص باید با ریختن خون باشد به خاطر بهای گناه!
۳- ایمان و اعتقاد به این که یسوع مسیح با مرگ خود بر روی صلیب بهای تمام گناهان مردم را پرداخته است و قربانی شدن عیسی تنها راه نجات برای همه‌ی کسانی است که به او ایمان آورده‌اند.
اما کفاره گناه‌ها بعد از مسیح به این شیوه است که شخص گناهکار نزد کاهن می‌رود و گناهان خود را برای او بازگو می‌کند. بعد از اعتراف گناهان او بخشیده می‌شود. این اعتراف‌ها در طول حیات و زندگی چند بار تکرار می‌شود. ولی از سال ۱۲۱۵ حداقل یک دفعه لازم و واجب شده است. و برای این مطلب به آن چه که در انجیل یوحنا اصلاح‌شدۀ بیستم شماره‌های ۲۲ و ۲۳ آمده است، استناد می‌کنند [۷۴].
(و زمانی که گفت این جوانی بسیار شاداب است و به آنها گفت به روح القدس روی آورید، هر کسی از شما طلب آمرزش گناهانش را بکند بخشیده می‌شود و هرکس گناهانش را نگه دارد و اعتراف نکند، گناهانش ماندگار خواهد شد [۷۵].
غسل تعمید هم این گونه است که افراد با فرو رفتن در آب یا پاشیدن آب روی فرد با نام پدر و پسر و روح القدس به نیّت پاک کردن نفس از گناهان و اشتباهات صورت می‌گیرد [۷۶].
رد این عقیده
این تهمت ناروا و این توصیه‌ی نادرست و خیالی در زندگی حضرت عیسی÷که همیشه با شاگردانش بوده دیده نشده است، حتی به صورت خواب هم چنین چیزی از طرف او انجام نگرفته است. و اصلا چنین چیزی به صورت شک و گمان نیز در زندگی او روی نداده است. چون این مسائل درست چیزهای خیالی و آرزوهای نفسانی هستند [۷۷].
[۷۴] النصرانیة و الإسلام، ص ۶۵. [۷۵] العهد الجدید، ص ۲۴۳. [۷۶] الموسوعة المیسرة فی الأدیان والمذاهب المعاصرة، ص ۵۰۴ با اندکی تصرف. [۷۷] النصرانیة والإسلام، ص ۶۵.