درس پنجم: (رکن) احسان و نیکوکارى

احسان عبارت از آن است که : چنان عبادت و بندگى را انجام دهى که گویا خداوند متعال را می‌بینى، و حداقل اگر نتوانستى این حالت را در خویش پدید آورى، یقین داشته باشى که او تو را می‌بیند، و زیر نظر دارد[٣٤]. (بنابراین مواظب حرکات و سکنات خویش باش).

[٣٤]- رسول الله  ج می‌فرماید: «ما الإحسان؟ قال: أن تعبد الله كأنَّك تراه فإن لم تكن تراه فإنَّه يراك». (متفق علیه، البخاری حدیث ٥٠، ١/١١٤ فتح الباری، مسلم حدیث ٨/١، ١/٣٧). «احسان چیست؟ گفت: نیکی آن است که خداوند متعال را چنان عبادت کنی که گویا او را می‌بینی، پس اگر نمی‌توانی او را ببینی، این را بدان که او تو را قطعاً می‌بیند و شاهد رفتار و حالات و نیات تو می‌باشد. (اگر هر شخص حتی در حداقل این حالت احسان قرار بگیرد، یقیناً چنان عمل می‌کند که بتواند خشنودی پروردگارش را جلب نماید).