۳- از سخنان و کارهای ضد و نقیض

اکثریت پدران، مسئولیت خود را در مقابل فرزندان و خانواده‌اش درک می‌کنند و می‌بینیم که برای آسایش و تهیۀ مسکن و لباس و خوراک و ..... برای آن‌ها خود را به زحمت و ناراحتی می‌اندازند، هر زمان یکی از فرزندانش دچار ناراحتی می‌شود، اثر حزن و اندوه در چهره و قیافۀ او نمایان می‌شود. که این خود نشانۀ شفقت و مهربانی والدین نسبت به فرزندان است و هم‌‌چنین قسمتی از مسئولیت پدر در مقابل فرزندانش می‌باشد.

ولی آن‌چه عجیب و غریب است این است که، این پدر مهربان و دلسوز نسبت به فرزندانش مثلاً زمانی‌که بداند نماز نمی‌خواند ناراحت و عصبانی نمی‌شود. یا زمانی‌که دوستان ناباب و ناصالحی داشده باشد، یا آوازهای مستهجن گوش دهد، چیزی‌که برای او ضرر است مطالعه کند زمانی‌که این موارد را مشاهده کند اصلاً ناراحت نمی‌شود و هیچ عکس‌العملی را از خود نشان نمی‌دهد. و زمانی‌که در این مورد پدر نصیحت شود در جواب می‌گوید: هدایت به دست خداست، آن کس‌که بزرگ را هدایت داده، کوچک را نیز به خواست خود هدایت می‌دهد.

آیا این سخنان ضد و نقیض نیستند؟ این پدر اگر فرزندش گرسنه شود، محزون و ناراحت می‌شود! و اگر دچار مصیبتی گردد قلبش شکافته می‌شود، ولی در عین حال نسبت به خشم خدا برای آن‌ها و انتقام و عذاب الهی که دچار آن‌ها شود هیچ گونه دلهره و ترسی ندارد! و نمی‌ترسد که فرزندانش گریبانگیر آتشی شوند که افروزینۀ آن انسان‌ها و سنگ می‌باشد. (خداوند همۀ ما را از این آتش پناه دهد).