۱٧- از کارهای ضد و نقیض

بعضی از مردم فریضۀ حج را سال‌های طولانی به گمان مشقت و زحمت بودن آن به تأخیر می‌اندازند، و هر سال را به سال دیگری واگذار می‌کنند وبالاخره درنگ می‌کنند تا سرانجام عمرشان به پایان می‌رسد و بین اما و اگر قرار می‌گیرند. این تأخیر و درنگ کردن هرگز واجب را از شانۀ آن‌ها حذف نمی‌کند. بلکه بر آن‌ها لازم و واجب است هر زمان توانایی پیدا کردند، فوراً و بدون تأخیر این واجب را به جا بیاورند. خداوند در این باره می‌فرماید: ﴿... وَلِلَّهِ عَلَى ٱلنَّاسِ حِجُّ ٱلۡبَيۡتِ مَنِ ٱسۡتَطَاعَ إِلَيۡهِ سَبِيلٗاۚ ....٩٧﴾[آل عمران: ٩٧]

«و برای خدا، حج خانه (کعبه) بر مردم واجب است، (البته) کسانی‌که توانایی رفتن به سوی آن دارند».

تناقض و تضاد این جاست‌که آن‌ها روزهای زیادی را در مسافرت‌های طولانی و دور می‌گذرانند و به مکان‌های دور دستی می‌روند و ثروت و پول فراوانی را برای این سفرها خرج می‌کنند، بدون این‌که احساس مشقت و ناراحتی کنند. بلکه خیلی خوشحال و آسوده هم هستند، این چیزی است بسیار عجیب و غریب!!

به خاطر ادای واجبی از واجبات اسلام دچار مشقت و زحمت و ناراحتی می‌شوند، در حالی‌که وقت و ثروت و مال خود را خیلی راحت بدون فایده صرف می‌کنند. این افراد کجایند که این آیه را بخوانند: ﴿... وَلَٰكِنَّ ٱللَّهَ حَبَّبَ إِلَيۡكُمُ ٱلۡإِيمَٰنَ وَزَيَّنَهُۥ فِي قُلُوبِكُمۡ وَكَرَّهَ إِلَيۡكُمُ ٱلۡكُفۡرَ وَٱلۡفُسُوقَ وَٱلۡعِصۡيَانَۚ أُوْلَٰٓئِكَ هُمُ ٱلرَّٰشِدُونَ٧﴾[الحجرات: ٧]

«و لیکن الله ایمان را محبوب شما ساخت و آن را در دل‌های تان زینت بخشید، و کفر و فسق و نافرمانی را برای‌تان (منفور و) ناپسند گرداند، اینانند که هدایت یافتگانند».

یکی از چیزهایی‌که باعث مجازات گناهان می‌شود این است که عمل بد و ناشایست در نظر آن فرد مزین و نیکو باشد و آن را خوب بداند پروردگار همۀ ما را از شر نفس و شیطان محفوظ کن. (آمین)