مبحث دهم: معجزات انبیاء و فرق بین آن با کرامات اولیاء
تعریف معجزه: معجزه از عجز گرفته شده و به معنی عدم توانایی است.
در قاموس آمده: معجزه پیامبرصچیزی است که دشمن از مبارزه کردن با آن عاجز می‌شود و «هـ» معجزه در اینجا برای مبالغه آمده است.
معجزه در اصطلاح: (أمر خارق للعادة يجري على أيديَ الأنبياء للدلالة على صدقهم مع سلامة المعارضة)«امر خارق العاده ای است که بر دست انبیاء برای صدق دعوتشان همراه با اینکه چیزی توانایی معارضه کردن با آن را ندارد، جاری می‌شود».
اینکه گفته می‌شود خارق للعادة: آنچه را که از افعال، و احوال طبیعی انبیاء روی می‌دهد از معجزه خارج می‌گردد.
و اینکه گفته می‌شود: يجري على أيديَ الأنبياء: امور خارق العاده که بر دست اولیاء انجام می‌شود را خارج می‌سازد و آن جزو معجزه به حساب نمی‌آید بلکه کرامات است که به خاطر پیروی کردن آن‌ها از پیامبران جاری می‌گردد. و به طریق اولی آنچه مربوط به ساحر و کاهن از سحر و جادو که جز از انسان شرور روی نمی‌دهد، خارج می‌گردد.
و این گفته للدلالة على صدقهم مع سلامة المعارضة: دروغگویانی که مدعی علم غیب هستند از امور خارق العاده و همچنین سحر را خارج می‌کند زیرا آن‌ها از معارضه سالم نیستند بلکه با مانند خود از سحر در معارضه می‌باشند زیرا آن از جمله سحر و جادو می‌باشد.