اصول عقاید اهل سنت در پرتو کتاب و سنت

ولاء و براء از حقوق توحید است

بر مسلمان واجب است که دوستی و دشمنی‌اش برای خدا باشد به خاطر خداوند دوست داشته و به خاطر او از کسی متنفر باشد. پس مسلمانان را دوست داشته باشد و آن‌ها را یاری کند و دشمن کافران باشد و از آن‌ها متنفر و بیزار باشد و از آن‌ها دوری کند. الله تعالی در واجب بودن دوستی مؤمنان می‌فرماید: ﴿إِنَّمَا وَلِيُّكُمُ ٱللَّهُ وَرَسُولُهُۥ وَٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ ٱلَّذِينَ يُقِيمُونَ ٱلصَّلَوٰةَ وَيُؤۡتُونَ ٱلزَّكَوٰةَ وَهُمۡ رَٰكِعُونَ ٥٥ وَمَن يَتَوَلَّ ٱللَّهَ وَرَسُولَهُۥ وَٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ فَإِنَّ حِزۡبَ ٱللَّهِ هُمُ ٱلۡغَٰلِبُونَ ٥٦﴾[المائدة: 55-56]. «ولي شما تنها خدا و رسول اوست و كسا‌نيكه ايمان آورده‌اند همان كساني كه نماز بپا مي‌دارند و در حال ركوع زكات مي‌دهند. و هركس خدا و پيامبر او و كساني را كه ايمان آورده‌اند را ولي خود بداند، پس بدانيد كه حزب خدا همان پيروزمندا‌نند» و می‌فرماید: ﴿۞يَٰٓأَيُّهَا ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ لَا تَتَّخِذُواْ ٱلۡيَهُودَ وَٱلنَّصَٰرَىٰٓ أَوۡلِيَآءَۘ بَعۡضُهُمۡ أَوۡلِيَآءُ بَعۡضٖۚ وَمَن يَتَوَلَّهُم مِّنكُمۡ فَإِنَّهُۥ مِنۡهُمۡۗ إِنَّ ٱللَّهَ لَا يَهۡدِي ٱلۡقَوۡمَ ٱلظَّٰلِمِينَ ٥١﴾[المائدة: 51] «اي كسانيكه ايمان آورده‌ايد، يهود و نصاري را دوستان ‹خود› مگيريد، آن‌ها دوستدار يكديگرند. هركس از شما آن‌ها را به دوستي گيرد، از آنان خواهد بود. آري خدا گروه ستمگران را راه نمي‌نمايد» و می‌فرماید: ﴿لَّا تَجِدُ قَوۡمٗا يُؤۡمِنُونَ بِٱللَّهِ وَٱلۡيَوۡمِ ٱلۡأٓخِرِ يُوَآدُّونَ مَنۡ حَآدَّ ٱللَّهَ وَرَسُولَهُۥ وَلَوۡ كَانُوٓاْ ءَابَآءَهُمۡ أَوۡ أَبۡنَآءَهُمۡ أَوۡ إِخۡوَٰنَهُمۡ أَوۡ عَشِيرَتَهُمۡۚ﴾[المجادلة: 22]. «قومي را نيابي كه به خدا و روز بازپسين ايمان داشته باشد، كساني را كه با خدا و رسولش مخالفت كرده‌اند هرچند پدرانشا‌ن يا پسرانشان يا برادرانشا‌ن يا عشيره آنا‌ن باشد، را دوست بدارند».

و این آیات کریم و بزرگوار واجب بودن دوستی مؤمنان را مشخص می‌کند و خیر و نیکی از آن حاصل می‌شود و دشمنی کردن کافران و دوری از دوستی با آن‌ها واجب است و آنچه از دوستی به سوی آن‌ها انجام می‌شود، شر و بدی است.