ابوبکر صدیق س:
امام بخاری در صحیح‌اش (۳۷۱۲) روایت کرده که ابوبکر سبه علی سگفت: «وَالَّذِی نَفْسِی بِیدِهِ لَقَرَابَةُ رَسُولِ اللَّهِ ـ جـ أَحَبُّ إِلَی أَنْ أَصِلَ مِنْ قَرَابَتِی». «سوگند به ذاتی که جانم در دست اوست، پیوسته داشتن پیوند خویشاوندی رسول اللهصبرایم محبوب‌تر از پیوسته داشتن پیوند خویشاوندان خودم است».
امام بخاری همچنین در صحیح‌اش (۳۷۱۳) از ابن عمر از ابوبکر سروایت کرده که گفت: «ارْقُبُوا مُحَمَّدًا فِي أَهْلِ بَیتِهِ»یعنی: در رفتار با اهل بیت، محمدصرا در نظر داشته باشید.
حافظ ابن حجر در شرح این گفته می‌گوید: «مردم را با این سخن مورد خطاب قرار داده و سفارش می‌نمود. و مراقبت از یک چیز یعنی نگهداشتن آن. گفته می‌شود: وی را در مورد آنها مراعات کنید،پس آنان را آزار نرسانده و به آنها بدی نکنید».
در صحیح بخاری (۳۵۴۲) همچنین از عقبة بن حارث سروایت است که گفت: صَلَّى أَبُو بَکرٍ رَضِی اللَّهُ عَنْهُ الْعَصْرَ، ثُمَّ خَرَجَ یمْشِی فَرَأَى الْحَسَنَ یلْعَبُ مَعَ الصِّبْیانِ فَحَمَلَهُ عَلَى عَاتِقِهِ، وَقَالَ: «بِأَبِی شَبِیهٌ بِالنَّبِی... لَا شَبِیهٌ بِعَلِی» وَعَلِی یضْحَک.
ابوبکر سنماز عصر را خوانده سپس از مسجد بیرون آمده و قدم می‌زد، حسن را دید که با کودکان بازی می‌کرد پس او را بر دوش خود سوار کرده و گفت: پدرم فدایت، شبیه پیامبر هستی، نه شبیه علی؛ در حالی که علی سمی‌خندید.
حافظ ابن حجر در شرح این سخن می گوید: سخن وی «بأبی»: حذف شده‌ای دارد که تقدیر آن چنین است: أفدیه بأبی، یعنی پدرم فدایت باد. همچنین می‌گوید: «این روایت فضیلت ابوبکر و محبتش به خویشاوندان پیامبرصرا می‌رساند».