امام ابن قیم/:
ابن قیم/یکی اسباب پذیرفته شدن تأویل باطل را چنین بیان می‌کند:
سبب سوم: اینکه شخص تأویل کننده، تأویل خود را به شخصی بلند مرتبه و خوش‌نام از خردمندان یا از آل بیت پیامبرصیا کسانی که در میان امت به زیبایی و راستگویی ستوده شده‌اند، نسبت دهد؛ تا اینگونه تأویلش را در دل جاهلان زینت دهد، چرا که عادت مردم این است به سخن کسی که نزدشان بزرگوار است، اهمیت می‌دهند، حتی آنها سخنش را بر سخن الله و رسولش مقدم داشته و می‌گوید: او از ما داناتر است!
و رافظه و باطنیه و اسماعیلیه و نُصَیریه، با این روش، باطل خویش و تأویلاتشان را با نسبت دادن آن به اهل بیت رسول اللهصترویج داده‌اند، زیرا می‌دانند که مسلمان بر محبت و بزرگداشت آنها اتفاق نظر دارند پس خویشتن را به آنها نسبت داده و در ظاهر محبت و بزرگداشت آنها را به نمایش گذاشته و از فضایلشان سخن گفته‌اند به گونه‌ای که شنونده گمان کند آنها از دوستداران‌شان هستند و سپس باطل خویش را با نسبت دادن به آنها ترویج داده‌اند.
لاإله إلا الله!؛ چه بسیار انحرافات و الحاد و بدعت‌ها که به سبب آن در وجود رونق داده شده در حالی اهل بیت از آنها مبرا هستند.
اگر در این سبب، بیاندیشی درخواهی یافت که بر بیشتر افراد غالب است، و آنها به گوینده جز گمان نیک ندارند، بدون دلیلی روشن از سوی الله آنها را به سویش سوق داده‌اند و این میراثی است که به خاطر تعصب، توسط آنهایی که به خاطر پدران و گذشتگانشان با دین پیامبران مخالفت کرده‌اند، به جای مانده است و صفت هر مقلدی است که در امورِ مخالف با حق، از کسی که وی را بزرگ می‌پندارد تقلید می‌کند و تا قیامت اینگونه است» مختصر الصواعق المرسلة (۱/۹۰).
حافظ ابن کثیر/:
ابن کثیر، در تفسیر آیهٔ [۲۳] سورهٔ شوری پس از اینکه بیان نموده تفسیر صحیح در مورد ﴿ٱلۡقُرۡبَىٰۗ﴾تیره‌های قریش هستند چنانکه در تفسیر ابن عباس ـ رضی الله عنهما ـ بر این آیه در صحیح بخاری ذکر شده است، می‌گوید: «سفارش نسبت به اهل بیت و فرمان به نیکی کردن و احترام و گرامیداشت آنان را انکار نمی‌کنیم، چرا که آنها از نسلی پاک و از شریف‌ترین خانه از نظر افتخار و اصل و نسب، هستند و به ویژه اگر پیرو سنت صحیح و آشکار و واضح نبوی باشند، همانگونه که گذشتگانشان مانند عباس و فرزندانش، علی و اهل بیت و خاندانش بوده‌اند، خداوند از همهٔ آنها خوشنود باشد»
و پس از اینکه دو روایت از ابوبکر سو یک روایت از عمر سدر گرامیداشت اهل بیت و بیان جایگاه والای آنها می‌آورد، چنین می‌گوید: «پس بر هر شخصی واجب است که رفتارشان مانند شیخینبباشد و به همین دلیل آن دو برترین مؤمنان پس از پیامبران و رسولان بوده‌اند، خداوند از آنها و دیگر صحابه راضی باشد».