فصل دهم: حرام است که شخص به دروغ خود را به اهل بیت منسوب کند

پر افتخارترین نسب‌ها، نسب پیامبرمان محمدصاست و پر افتخارترین انتساب، منسوب شدن به وی و اهل بیتش است اگر نسبت صحیح باشد.

در میان عرب‌ها و عجم‌ها انتساب به این نسب بسیار است. اگر کسی از اهل این خانه باشد و مؤمن نیز باشد الله برای او افتخارِ ایمان و افتخار نسب را یکجا گرد آورده است و کسی که ادعا کند که از این نسب شریف است در حالی که از اهل آن نیست دچار کاری حرام شده است و او چیزی را گرفته که به وی داده نشده است و پیامبرصفرموده: «الْمُتَشَبِّعُ بِمَا لَمْ يُعْطَ كَلَابِسِ ثَوْبَيْ زُورٍ»یعنی: هر کس به چیزی افتخار کند که به او داده نشده مانند کسی است که پیراهن دروغین به تن کرده است» امام مسلم این روایت را در صحیح (۲۱۲۹) از عائشهلروایت کرده است.

و در احادیث صحیح،‌ نسبت دادن شخص به نسب دیگری حرام اعلام شده است. از جمله حدیث ابوذر سکه می‌گوید: از پیامبرصشنیده که می‌فرمود: «لَيْسَ مِنْ رَجُلٍ ادَّعَى لِغَيْرِ أَبِيهِ وَهُوَ يَعْلَمُهُ إِلَّا كَفَرَ وَمَنِ ادَّعَى قَوْمًا لَيْسَ لَهُ فِيهِمْ فَلْيَتَبَوَّأْ مَقْعَدَهُ مِنَ النَّارِ»یعنی: «هر شخصی که خودش را به غیر پدرش نسبت دهد در حالی که می‌داند (دروغ می‌گوید)، کفر ورزیده است و آنکه خودش را از قومی بداند که از آنها نیست باید جایگاهش را از آتش آماده کند» به روایت امام بخاری (۳۵۰۸) و امام مسلم (۱۱۲) و لفظ از بخاری است.

در صحیح بخاری (۳۵۰۹) از واثلة بن الأسقع سروایت شده که گفت: رسول اللهصبه من فرمود: «إِنَّ مِنْ أَعْظَمِ الْفِرَى أَنْ يَدَّعِيَ الرَّجُلُ إِلَى غَيْرِ أَبِيهِ أَوْ يُرِيَ عَيْنَهُ مَا لَمْ تَرَ أَوْ، يَقُولُ: عَلَى رَسُولِ اللَّهِ ـ جـ مَا لَمْ يَقُلْ»یعنی: همانا یکی از بزرگ‌ترین دروغ‌ها این است که شخص خودش را به غیر از پدرش نسبت دهد یا اینکه خوابی را تعریف کند که ندیده است یا اینکه چیزی را از قول رسول اللهصبگوید که نگفته است.

در مجموع فتاوای شیخ الإسلام ابن تیمیه/(۳۱/۹۳) آمده که گرفتن از وقفی که برای اهل بیت یا اشراف شده است جز برای کسی که نسبش به اهل بیت ثابت شده، روا نیست.

دربارهٔ وقفی که بر اشراف شده است سؤال شده است و می‌گویند آنها خویشاوندان هستند آیا خویشاوند هستند، آیا خویشاوندان اهل بیت اشراف هستند یاخیر و آیا آنها می‌‌توانند از وقف استفاده کنند یا نه؟

وی پاسخ می‌دهد: «الحمدلله، اگر وقف برای اهل بیت پیامبرصیا برخی از اهل بیت مانند علوی‌ها و فاطمی‌ها یا طالبی‌ها باشد که فرزندان جعفر و عقیل را نیز شامل می‌شود، یا اینکه وقف بر عباسی‌‌ها و مانند آن باشد تنها برای کسی روا است که نسب او درست و ثابت باشد اما کسانی که ادعا کرده‌اند که از آنها هستند یا اینکه فهمیده شده از آنها نیستند مستحق این وقف نیستند و اگر چه ادعا کنند که از آنها می‌باشند مانند بنی عبدالله بن میمون قداح‌. نسب شناسان و دیگران می‌دانند که آنها نسب درستی ندارند و گروهی از اهل علم و اهل فقه و حدیث و کلام و انساب نیز این را گواهی داده‌اند و این در دادگاه‌های شرعی ثابت شده است و این در کتاب‌های بزرگی از کتب مسلمانان ذکر شده است بلکه از اموری است که نزد اهل علم متواتر است.

همچنین در مورد کسی که بر اشراف وقف کرده باشد، این لفظ در عرف تنها بر کسی اطلاق می‌شود که نسب صحیحی از اهل بیت پیامبرصداشته باشد.

اما اگر وقف کننده‌ای بر فرزندان فلان یا خویشاوندان فلان و مانند آن وقف کرده باشد و در وقف چیزی که اقتضا کند برای اهل بیت نبوی است، نباشد، موقوف از دارایی‌های شخص وقف کننده باشد،‌ درست است که بر خاندان معینی وقف کند و بنی هاشم در چنین وقفی داخل نمی‌شوند.

و در اینجا این کتابچهٔ مختصر دربارهٔ فضیلت اهل بیت و جایگاه بلند آنها نزد اهل سنت و جماعت به پایان رسید.

از الله توفیق به آنچه مورد خوشنودی اوست و فهم دین و پایداری بر حق را خواهانم، براستی که او شنونده و اجابت کنده است. و درود و سلام و برکت الله بر پیامبرمان محمد و بر اهل بیت و همهٔ یارانش باد.

پایان