علی بن حسین بن علی بن أبی طالب/:
ابن سعد در طبقات (۵/۲۲۲) می‌گوید: «علی بن حسین شخصی ثقه، امانت‌دار، راوی احادیث فراوان، بلند مرتبه و گرانقدر و پرهیزکار بود».
ابن تیمیه در منهاج السنة (۴/۴۸) می‌گوید: «و اما علی بن حسین از بزرگان تابعین بوده و از نظر دانش و دینداری بر آنها سر بود».
در شرح حال وی در تهذیب الکمال تألیف مزی آمده است: «سفیان بن عیینه از زهری روایت کرده است که گفت: قریشی‌ای برتر از علی بن حسین ندیده‌ام».
سخنی با همین مفهوم، از ابی حازم و زید بن اسلم و مالک و یحیی و سعید انصاری -رحمهم الله- نقل شده است.
عجلی گفته است: علی بن حسین، مدنی، تابعی ثقه است.
زهری گفته است: علی بن حسین از برترین اهل بیتش و نیکوترین آنها در عبادت بود و نزد مروان بن حکم و عبدالملک بن مروان از همهٔ آنها محبوب‌تر بود».
امام ذهبی/در «سیر أعلام النبلاء» (۴/۳۸۶) می‌گوید: «سرور و پیشوا، زین العابدین (زینت عبادتکاران)، هاشمی، علوی، مدنی».
حافظ ابن حجر در «تقریب» می‌گوید: «مورد اعتماد، دارای حافظهٔ قوی، عبادتکار، فقیه، فاضل مشهور».