۴- زکات میوه و محصول
الف ـ محصولاتی که زکات بر آنان واجب است
زکات محصولات بر گندم و جو و کشمش و خرما واجب است. دربارۀ وجوب زکات بر دیگر محصولات اختلاف است؛ جمهور اهل علم معتقدند زکات بر دیگر محصولات نیز واجب است و نظر ما این است که هر محصولی که قابل اندازهگیری با پیمانه باشد و به عنوان غذای اصلی استفاده و انبار شود [۱۱۴]در آن زکات واجب است، اما در دیگر محصولات واجب نیست. [۱۱۵]
ب ـ حد نصاب زکات محصولات و میوهها
حد نصاب وجوب زکات در محصولات و میوهها پنج «وسق» یا بیشتر است. بنابراین کمتر از پنج وسق زکات ندارد، زیرا رسول الله ـ جـ میفرماید: «در کمتر از پنج وسق از خرما زکات نیست». [۱۱۶]پنج وسق معادل ۶۷۵ کیلوگرم است.
ج ـ مواردی دربارۀ زکات محصولات
۱- برای حبوبات و میوه شرط است که رسیده باشد ـ زرد یا قرمز ـ و حبوبات باید از پوست جدا شود و انگور و زیتون باید شیرین (رسیده) باشد.
۲- اگر محصول و میوه بدون هزینه آبیاری میشود (یعنی از آب زمین، بدونِ آبرسانی توسط کشاورز) یا از آب چشمه و رودخانه آبیاری میشود، واجب است که یک دهم آن زکات داده شود. اما اگر آب رسانیِ آن توسط دلو یا وسایل دیگر صورت میگیرد یک بیستم آن به عنوان زکات داده میشود، زیرا رسول خدا ـ جـ میفرماید: «در آنچه از آسمان یا چشمهها آبیاری شده یا دیمی است، یک دهم است، و در آنچه آبرسانی شده نصف یک دهم [زکات] است». [۱۱٧]
۳- کشاورزی که محصول خود را گاهی خود آبیاری میکند و گاهی نمیکند باید سه چهارم یک دهم را زکات دهد. [۱۱۸]
[۱۱۴] منظور فقها از «غذای اصلی و قابل انبار شدن» غذایی است که مردم در حال عادی و به اختیار خودشان نه از روی ضرورت به عنوان غذای اصلی استفاده میکنند، مانند گندم [برای نان] و برنج و ذرت و ... بنابراین دانههایی مثل بادام و پسته که به عناون غذای اصلی استفاده نمیشود زکات ندارد. همینطور سیب و هلو و میوههایی مانند آن زکات ندارد زیرا قابل انبار شدن نیست. منظور از انبار شدن یعنی بدون فاسد شدن بتوان به مدت طولانی آن را انبار کرد؛ برای مثال خرما را میتوان یک سال بدون تغییر انبار کرد و همینطور کشمش را میتوان انبار کرد و پیمانه کرد. همینطور جو و ارزن و ذرت و برنج و حبوباتی مانند آن که قابل اندازهگیری با پیمانه است و میتوان آن را انبار کرد. [۱۱۵] کتاب زکات، اثر مؤلف (۹۷). [۱۱۶] به روایت بخاری در کتاب زکات، باب «لیس فیما دون خمس ذود صدقة (۱۴۵۹). [۱۱٧] به روایت بخاری در کتاب زکات، باب «العشر فیما یسقی...» (۱۴۸۳) از ابن عمر ب. [۱۱۸] المغني (۲/ ۵۵۹).