اختلاف شیعه و اهل سنت در چیست؟

نظام الدین محمد اعظمی در مقدمۀ کتاب (الشيعة‌ و المتعة) می‌گوید: «اختلاف ما و آنان در مسایل فقهی و فرعی مانند متعه نیست، بلکه فراتر از آن در اصول اختلاف داریم، اختلاف در عقیده مانند مسایل زیر:

۱- روافض می‌گویند که قرآن تحریف شده و ناقص است.

ما اعتقاد داریم که قرآن کلام خدا کامل است و هیچ نقصی ندارد، هرگز نقص،‌ تبدیل و تغییری در آن صورت نگرفته و تا قیامت نیز چنین چیزی اتفاق نخواهد افتاد،‌ همانگونه که خداوند فرموده است: ﴿إِنَّا نَحۡنُ نَزَّلۡنَا ٱلذِّكۡرَ وَإِنَّا لَهُۥ لَحَٰفِظُونَ ٩﴾[الحجر: ۹]. «ذکر (قرآن) را ما نازل کرده‌ایم و ما حفاظتش خواهیم نمود».

۲- روافض می‌گویند که اصحاب حضرت پیامبرصجز چند نفری، بقیه همه پس از وفات ایشان مرتد شدند و به کفر بر گشتند و به امانت و دیانت خویش خیانت کردند، خصوصاً خلفای ثلاثه: ابوبکر، عمر و عثمان، و به این خاطر خلفای ثلاثه نزد شیعه از سخت‌ترین و گمراهترین کافرانند.

ما اعتقاد داریم که اصحاب رسول اللهص، پس از پیامبران بهترین افراد بشر هستند و همگی عادلند و بر رسول اللهصدروغ نمی‌گویند و در نقل و روایت ثقه و معتمد و مورد اطمینان هستند.

۳- روافض می‌گویند که دوازده امامشان معصومند و غیب و تمامی علومی که فرشتگان و پیامبران می‌دانسته‌اند، آن‌ها می‌دانند، احوال گذشته و آینده را می‌دانند و هیچ چیزی بر آن‌ها پوشیده نیست، و همۀ‌ زبان‌های دنیا را می‌دانند و زمین همه مال آنانست.

ما معتقدیم که،‌ امامان مانند دیگر افراد بشر هستند و هیچ تفاوتی با دیگران ندارند، برخی از آنان فقیه، عالم و خلیفه بوده‌اند ما چیزی را که خود ادّعا نداشته‌اند، و بلکه از آن نهی نموده و بیزاری جسته‌اند، به آنان نسبت نمی‌دهیم» [۵۸].

[۵۸] نظام الدین محمد الاعظمی، مقدمۀ «الشيعة‌ و المتعة» ص ۶.