حکم تقریب بین اهل سنت و شیعه
خوانندۀ گرامی! در این موضوع به گفتاری از دکتر ناصر قفازی حفظه الله اکتفا می‌کنم، وی می‌گوید: «چگونه تقریب ممکن است با گروهی که در قرآن شک و شبهه دارند و آن را به غلط تفسیر و تأویل می‌کنند و معتقدند که علاوه از قرآن بر امامان کتاب‌های دیگری نازل شده [۶۳]، و امامت را برابر با نبوت می‌دانند و امامان را برابر با پیامبران بلکه بالاتر می‌دانند و عبادت خداوند یگانه را که رسالت تمامی پیامبران بوده، به گونه‌ای دیگر تعبیر و معنا می‌کنند و می‌گویند عبادت خداوند یعنی اطاعت از امامان و شرک به خداوند یعنی در کنار امامان از کسی دیگر اطاعت شود، و بزرگان اصحاب حضرت پیامبرصرا کافر می‌دانند و می‌گویند همۀ اصحاب جز سه یا چهار و یا هفت نفر (حسب اختلاف روایات) از دین برگشته‌اند و به خلاف دیگر مسلمانان در مورد امامت، عصمت و تقیه اعتقادی شاذ و مخالف دارند و قایل به رجعت، غیبت و بداء هستند» [۶۴].
[۶۳] سورۀ ولایت یکى از سوره‌هایى است که روافض مى‌گویند از قرآن حذف شده، آن را در آخر این کتاب خواهى یافت و آن را از کتاب فصل الخطاب رافضى خبیث نورى طبرسى نقل کرده‌ایم و این امر یعنى تکذیب خدواند که حفاظت قرآن را به عهده گرفته زیرا مى‌فرماید: ﴿إِنَّا نَحۡنُ نَزَّلۡنَا ٱلذِّكۡرَ وَإِنَّا لَهُۥ لَحَٰفِظُونَ ٩﴾. پس آیا هیچ عاقلی به کفر روافض که چنین عقیده دارند، شک دارد؟ [۶۴] دکتر ناصر قفازى، مسئلة التقریب ۲/۳۰۲.