عقیدۀ شیعه دربارۀ بیعت
روافض هر حکومتی جز حکومت دوازده امامی را باطل می‌دانند در کتاب (الکافي بشرح المازندراني) و (الغيبة) نعمانی از ابوجعفر روایت کرده‌اند که: «هر پرچمی که قبل از پرچم قائم (مهدی شیعه) بر افراشته شود، صاحب آن پرچم طاغوت است» [۵۹].
پیروی از حاکمی که از جانب خداوند منصوب نباشد، جایز نیست مگر از روی تقیه، و همۀ حاکمان مسلمان در رأس آن خلفای راشدین، ابوبکر و عمر و عثمان را، حاکمانی ظالم، ستمگر و بی‌صلاحیت می‌نامند.
مجلسی گمراه دربارۀ سه خلیفۀ راشد می‌گوید: «آنان غاصب، ستمگر و مرتد بودند، لعنت خدا بر آنان و همۀ پیروانشان از گذشته و آینده که در ظلم بر اهل بیت شریک بوده‌اند باد» [۶۰].
این گفتۀ یکی از امامان شیعه است که کتابش یکی از مهمترین مصادر اساسی آنان در حدیث شمرده می‌شود.
و بر اساس اعتقادی که دربارۀ خلفای راشدین دارند، هرکسی را که با آنان همکاری نموده طاغوت و ستمگر می‌دانند، کلینی از عمر بن حنظله روایت کرده که می‌گوید: «از ابوعبدالله پرسیدم که دو نفر باهم دربارۀ مسأله‌ای دینی و یا میراث با هم اختلاف دارند، آیا جایز است که برای حل اختلاف خود نزد حاکم و یا قاضی بروند؟ وی در جواب گفت: هرکس به حق و یا باطل آنان را در میان خود حکم و داور قرار بدهد، بداند که به طاغوت پناه آورده و آنچه برایش حکم کنند، حرام است گر چه حق مسلم او باشد؛ زیرا آن را بر اساس حکم طاغوت گرفته است» [۶۱].
خمینی در شرح این قول می‌گوید: «امام خود از رجوع کردن به سلاطین و قضات منع می‌کند و رجوع به آنان را، رجوع به طاغوت می‌داند» [۶۲].
[۵۹] الکافي بشرح المازندراني ۱۲/۳۷۱ و البحار ۲۵/۱۱۳. [۶۰] مجلسی، بحارالأنوار ۴/۳۸۵. [۶۱] کلینی، الکافی ۱/۶۷ و التهذیب ۶/۳۰۱ ومن لایحضره الفقیه ۳/۵. [۶۲] خمینی، الحكومة الإسلامية ص ۷۴.