«هنگام بلند شدن از رکوع»
۴۴- «سَمِعَ اللَّهُ لِمَنْ حَـمِدَهُ، اللَّهُمَّ رَبَّنَا لَكَ الْحَمْدُ مِلْءُ السَّمٰوَاتِ، وَالأَرْضِ، وَمِلْءُ مَا شِئْتَ مِنْ شَيْءٍ بَعْدُ» ترجمه: «شنید خداوند از هر کسی که او را ستایش و حمد کرد. (قبول کرد و پذیرفت). خداوندا، ای پروردگار ما، حمد و ستایش خاص و ویژه شماست آن هم حمدی که آسمان‌ها و زمین را پر و لبریز می‌سازد و پر و لبریز سازد هر آنچه را که بعد از این بخواهی». «صحیح مسلم»
۴۵- «رَبَّنَا وَلَكَ الْحَمْدُ، حَـمْدًا كَثِيرًا طَيِّبًا مُبَارَكًا فِيهِ». ترجمه: «ای پروردگار ما، حمد و ثنا و ستایش خاص شماست آن هم حمدی که فراوان و پاک و مبارک باشد».
۴۶- «رَبَّنَا لَكَ الْحَمْدُ مِلْءَ السَّمٰوَاتِ وَالأَرْضِ وَمِلْءَ مَا شِئْتَ مِنْ شَىْءٍ بَعْدُ أَهْلَ الثَّنَاءِ وَالْمَجْدِ، أَحَقُّ مَا قَالَ الْعَبْدُ وَكُلُّنَا لَكَ عَبْدٌ، اللَّهُمَّ لاَ مَانِعَ لِمَا أَعْطَيْتَ وَلاَ مُعْطِيَ لِمَا مَنَعْتَ وَلاَ يَنْفَعُ ذَا الْجَدِّ مِنْكَ الْجَدُّ». ترجمه: «ای پروردگار ما، همانا حمد و ثنا و ستایش خاص توست، همانگونه که آسمان‌ها و زمین را پر و لبریز می‌سازد و پر کند هر آنچه را که بعد از این بخواهی، ای کسی که شایسته و سزاوار ستایش و عظمت و بزرگواری هستی، خداوندا! هیچ کس و هیچ چیزی نمی‌تواند آنچه را که تو منع می‌کنی ببخشد! و هرگز هیچ تلاش و کوششی نمی‌تواند به غیر از لطف تو، فرد کوشا و ساعی را بهره‌ای برساند».
«صحیح مسلم»