«دعای وارد شدن به سرزمین (شهر یا کشوری)»

۱۲۱- «اللَّهُمَّ رَبَّ السَّمَوَاتِ السَّبْعِ وَمَا أَظْلَلْنَ وَرَبَّ الأَرَضِينِ السَّبْعِ وَمَا أَقْلَلْنَ وَرَبَّ الشَّيَاطِينِ وَمَا أَضْلَلْنَ وَرَبَّ الرِّيَاحِ وَمَا ذَرَيْنَ إِنَّا اسْأَلُكَ خَيْرَ هَذِهِ الْقَرْيَةِ وَخَيْرَ أَهْلِهَا وَاعُوذُ بِكَ مِنْ شَرِّهَا وَشَرِّ أَهْلِهَا وَشَرِّ مَا فِيهَا». ترجمه: «خداوندا، ای پروردگار آسمان‌های هفتگانه و آنچه که بر آنها سایه می‌افکنند. و ای پروردگار زمین‌های هفتگانه و آنچه که این زمین‌ها برخود حمل می‌کنند، و ای پروردگار شیاطین و آن کسانی را که گمراه می‌کنند وای پروردگار بادها و آنچه که بذر افشانی می‌کنند، از تو خیر و سلامت این روستا و خیر و نیکی اهل آنرا و خیر آنچه که در آن است می‌طلبم و به تو از شر بدی آن و شر و شرارت های اهل آن و شر و نکبت آنچه که در آن است پناه می‌برم». «صحیح الکلم الطیب»