«هرگاه بر مسلمانی کاری پیش آید که سبب شادمانیاش شد بگوید:»
۱۳۸- «الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي بِنِعْمَتِهِ تَتِمُّ الصَّالِحَاتُ». ترجمه: «حمد و ثنا و ستایش خاص خداوندی است که با نعمتهای او اعمال و کارهای صالح و شایسته با پایان میرسد». «صحیح ابن ماجه»