مختصر فقه اسلامی

مخارج حیوانات

بر فردی که گوسفند، گاو، پرنده و ... دارد، واجب است که کاه، علف و خوراک مورد نیازشان را تأمین کند و در آب و غذا دادن ‌رسیدگی به این‌ها کوتاهی نکند. اگر در رسیدگی به حیوانات و پرندگان کوتاهی کند که تحت فشار قرار گیرند، باید وادارش کنند که آن‌ها را بفروشد یا اجاره بدهد یا اگر حلال گوشت است، ذبح کند. اما به خاطر راحت شدن از آن‌ها کشتن‌شان جایز نیست بلکه اگر حیوان بیمار، پیر و .. باشد، باید رسیدگی‌ها و درمان‌های لازم را انجام دهد.

عبدالله بن جعفر  س می‌گوید: (روزی رسول الله  ج مرا پشت سر خویش سوار مرکب کرد و سخنی در گوش من گفت که آن را برای هیچ‌کس بازگو نمی‌کنم. بهترین چیز نزد پیامبر  ج که دوست داشت هنگام قضای حاجت، خود را پشت آن پنهان کند، تپه‌ی خاک و نخلستان بود. پیامبر  ج واردِ باغِ یکی از انصار شد و آن‌جا شتری دید. همین که شتر رسول الله  ج را دید، ناله‌ای کرد و چشمانش پر از اشک شد. پیامبر  ج کنار شتر آمد و بر سر و گوش و کوهانش دست کشید و شتر آرام گرفت. سپس پیامبر  ج فرمود: «صاحبِ این شتر کیست؟ این شتر، مالِ کیست؟» جوانی از انصار آمد و گفت: ای پیامبر! مال من است. پیامبر  ج فرمود: «آیا درباره‌ی این حیوانی که الله به تو داده است، از الله نمی‌ترسی؟ این حیوان به من شکایت می‌کند که تو، او را گرسنه نگه می‌داری و خسته‌اش می‌کنی (و از او زیاد کار می‌کشی).[١٤٧٦]

[١٤٧٦]. صحیح: احمد (ش:١٧٤٥) و ابوداود (ش:٢٥٤٩)، و این متن ابوداود است.