۲: گوشه‌ای از سخنان پرارزش ابن سینا در الهیّات
پیش از آنکه به نقد آراء ابن سینا بپردازیم شایسته می‌دانیم به مصدایق: «عیب وی جمله بگفتی، هنرش نیز بگوی» به اختصار، نمونه‌ای از تقریرات جالب ابن سینا را دربارۀ مبدأ متعال و احوال نفس انسانی بیاوریم و سپس آثار وی را نقّادی کنیم.
ابن‌سینا فیلسوفی الهی است و در مسائل ماوراءالطبیعه، صرفنظر از اشتباهاتی که دارد سخنان گیرائی نیز اظهار داشته است بعنوان نمونه، در نَمَط خامس از کتاب إشارات می‌نویسد
قال قوم: «إنّ هذا الشيء المحسوس موجود لذاته واجب لنفسه، لکنّك اذا تذکّرت ما قیل لك في شرط واجب الوجود لم تجد هذا المحسوس واجبا وتلوت قوله تعالی: ﴿لَآ أُحِبُّ ٱلۡأٓفِلِينَ﴾ فإنّ الهویّ في حظیرة الإمکان افول ما».
در خلال این چند سطر معنای دقیقی نهفته است که با رعایت ایجاز می‌کوشیم پرده از چهرۀ آن برداریم.