قاعده چهارم: صفات ثبوتی صفات مدح و کمال‌اند و هر اندازه دلالت آنها بیشتر و متنوع‌تر باشد کمال موصوف بیشتر از آنها هویدا می‌گردد.
به همین جهت صفات ثبوتیه‌ای که خداوند از آن خبر داده است بسیار بیشتر از صفات سلبیه‌اش می‌باشد.
ولی به غیر از موارد زیر غالباً ذکری از صفات سلبیه به میان نیامده است:
اول: در موردی که موضوع بیان عموم کمال خداوند است، مانند:
﴿لَيۡسَ كَمِثۡلِهِۦ شَيۡءٞ﴾[الشوری: ۱۱] .
«چیزی مانند او نیست».
﴿وَلَمۡ يَكُن لَّهُۥ كُفُوًا أَحَدُۢ﴾[الاخلاص: ۴] .
«و او را هیچ همتایی نباشد».
دوم: در مقام رد ادعای دروغین دروغگویان در شأن خدای متعال، مانند:
﴿أَن دَعَوۡاْ لِلرَّحۡمَٰنِ وَلَدٗا ٩١ وَمَا يَنۢبَغِي لِلرَّحۡمَٰنِ أَن يَتَّخِذَ وَلَدًا﴾[مریم: ۹۱-۹۲] .
«از این‌که به خداوند مهربان فرزندی نسبت می‌دهند. و برای خدای مهربان سزاوار نیست که فرزندی برگیرد».
سوم: در مقام دفع توهم نقص در کمال خداوند، در جایی که مربوط به این امر معین باشد، مانند:
﴿وَمَا خَلَقۡنَا ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلۡأَرۡضَ وَمَا بَيۡنَهُمَا لَٰعِبِينَ﴾[الدخان: ۳۸] .
«و ما آسمان ها و زمین را و آن‌چه در میان آن دو است بیهوده و بی‌هدف نیافریدیم».
﴿وَلَقَدۡ خَلَقۡنَا ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلۡأَرۡضَ وَمَا بَيۡنَهُمَا فِي سِتَّةِ أَيَّامٖ وَمَا مَسَّنَا مِن لُّغُوبٖ﴾[ق: ۳۸] .
«و من به راستی آسمان‌ها و زمین و آن‌چه را که در بین آن دو است در شش روز آفریدیم و هیچ خستگی به ما نرسید».