گوينده و شنونده‌ی غيبت در گناه مساوی‌اند
در مباحث گذشته در بیان ترفندهای شیطانی برای توجیه کردن غیبت، حدیثی را آوردیم که در آن آمده بود: شخصی، غیبت همسفر خود را کرده و گفته بود: این خادم، گویی در خانه‌ی خود خوابیده است! (انگار نه انگار که آمده خدمت ما را بکند). در این قضیه، غیبت‌کننده، فقط یک نفر بود و دیگری، تنها به این سخن گوش داد. اما با این حال رسول گرامی اسلام ج هم گوینده و هم شنونده را در گناه غیبت، مساوی و شریک دانست و فرمود: «قد ائتدما… والذي نفسي بيده إني لأري لحمه من انيابكما»یعنی: «آن دو گوشت خورده‌اندـ (وقتی آن دو نزد پیامبر ج آمدند، آن حضرت ج خطاب به آنان فرمود: «به خدا سوگند که من (ریزه‌های) گوشت فلانی را (که غیبت او را کرده‌اید)، در میان دندانهایتان مشاهده می‌کنم».